Pietro Fumasoni Biondi

Kardynał prezbiter

Kraj działania

Włochy

Data i miejsce urodzenia

4 września 1872
Rzym

Data i miejsce śmierci

12 lipca 1960
Rzym

Miejsce pochówku

Campo Verano

Prefekt Kongregacji Rozkrzewiania Wiary

Okres sprawowania

1933–1960

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

17 kwietnia 1897

Nominacja biskupia

14 listopada 1916
tytularny arcybiskup Doclea

Sakra biskupia

10 grudnia 1916

Kreacja kardynalska

13 marca 1933
Pius XI

Kościół tytularny

Santa Croce in Gerusalemme

Multimedia w Wikimedia Commons

Sukcesja apostolska

Data konsekracji

10 grudnia 1916

Konsekrator

Domenico Serafini

Współkonsekratorzy

Amand-Théophile-Joseph Legrand
Agostino Zampini

Konsekrowani biskupi
James Edwin Cassidy	27 maja 1930
Filippo Bernardini	21 maja 1933
James Anthony Walsh	29 czerwca 1933
Paolo Marella	29 października 1933
Mario Zanin	7 stycznia 1934
Antonio Riberi	28 października 1934
Giovanni Panico	8 grudnia 1935
Ildebrando Antoniutti	29 czerwca 1936
Sylvester Patrick Mulligan	23 maja 1937
Leone Giacomo Ossola	17 października 1937
Johannes Theodor Suhr	15 stycznia 1939
Domenico Brizi	11 lutego 1945
Martin Lucas	29 października 1945
Francesco Costantino Mazzieri	13 lutego 1949
Pietro Sigismondi	8 stycznia 1950
Dominique Hoàng-van-Doàn	3 września 1950
John Boekenfoehr	3 maja 1953
Romolo Carboni	25 października 1953

Współkonsekrowani biskupi
Roberto Vicentini	19 maja 1921
Henri Laurent Janssens	19 czerwca 1921
Filippo Cortesi	21 sierpnia 1921
Mario Giardini	8 grudnia 1921
Adriaan Smets	28 października 1922
Bernhard Adriaan Gijlswijk	8 grudnia 1923
Alessandro Fontana	21 stycznia 1923

Pietro Fumasoni Biondi (ur. 4 września 1872 w Rzymie, zm. 12 lipca 1960 tamże) – włoski duchowny katolicki, dyplomata i wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał.

Po ukończeniu rzymskiego seminarium przyjął święcenia kapłańskie 17 kwietnia 1897 z rąk Wikariusza Rzymu kardynała Lucida Parocchiego. W latach 1897–1916 był wykładowcą w Ateneum „De propaganda Fide”.

14 listopada 1916 otrzymał nominację biskupią na delegata apostolskiego do wsch. Indii. Sakry udzielił mu kardynał Domenico Serafini. W 1921 został sekretarzem Kongregacji Rozkrzewiania Wiary, a rok później delegatem do USA. 13 marca 1933 otrzymał nominację kardynalską, a trzy dni później, po śmierci kardynała Willema van Rossuma, został prefektem Kongregacji Rozkrzewiania Wiary. Urząd ten piastował przez 27 lat, aż do śmierci. Brał udział w konklawe 1939 i 1958 roku. Wyświęcił na kapłanów przyszłych kardynałów Reginalda Delargey, Jamesa Knoxa i Maurice'a Otungę. Został pochowany na cmentarzu Campo Verano.