Francesco Lando

Francesco Lando
Kardynał biskup
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	1350 Wenecja
Data i miejsce śmierci	26 grudnia 1427 Rzym
Łaciński patriarcha Konstantynopola
Okres sprawowania	1409–1412

Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Kreacja kardynalska	6 czerwca 1411

Francesco Lando (zm. 26 grudnia 1427) – włoski kardynał.

Życiorys

Pochodził z Wenecji. W okresie wielkiej schizmy zachodniej popierał początkowo obediencję rzymską. W 1408 "rzymski" papież Grzegorz XII mianował go patriarchą Grado, jednak już kilka miesięcy później wypowiedział mu posłuszeństwo i wziął udział w Soborze w Pizie. Wybrany wówczas antypapież Aleksander V mianował go patriarchą Konstantynopola, którym pozostał do 1412. Na konsystorzu celebrowanym 6 czerwca 1411 pizanski antypapież Jan XXIII wyniósł go do godności kardynalskiej, przyznając mu tytuł prezbitera Santa Croce in Gerusalemme. Brał udział w Soborze w Konstancji i kończącym Schizmę konklawe 1417. Kamerling Św. Kolegium od lipca 1419 roku. Biskup Sabiny od 1424. Krótko przed śmiercią został archiprezbiterem Bazyliki S. Maria Maggiore. Zmarł w Rzymie.

Bibliografia

Hasło biograficzne w języku angielskim

Linki zewnętrzne

Wizerunek i herb

Protoprezbiterzy Kolegium Kardynalskiego

Do roku 1378

Bonifacy (ok. 1112–1130)
Giovanni da Crema (1130–1134)
Gerardo Caccianemici (1134–1137)
Pietro Pisano (1137–1138)
Gregorio de Ceccano (1138–1139)
Gerardo Caccianemici (1139–1144)
Gregorio Centu (1144–1154)
Guido Florentinus (1154–1157)
Ubaldo de Lucca (1157–1158)
Rainaldo di Collemezzo (1158–1166)
Ubaldo (1166–1170)
Giovanni da Sutri (1170–1180)
Alberto di Morra (1180–1187)
Giovanni Conti da Anagni (1187–1190)
Guillaume de Champagne (1190–1202)
Ruggiero di San Severino (1202–1221)
Leone Brancaleone (1221–1224)
Guala Bicchieri (1224–1227)
Stefano di Ceccano (1227–1227)
Tommaso da Capua (1227–1239)
Giovanni Colonna (1239–1245)
Stefano Conti (1245–1254)
Jan z Toledo (1254–1262)
Hugues de Saint-Cher (1262–1263)
Simone Paltineri (1263–luty 1277)
Simon de Brion (1277–1281)
Ancher Pantaleon (1281–1286)
Hugh of Evesham (1286–1287)
Jean Cholet (1287–1292)
Hugues Aycelin (1292–1294)
Pietro Peregrossi (1294–1295)
Tommaso d’Ocra (1295–1300)
Jean Le Moine (1300–1313)
Arnaud de Canteloup (1313–1313)
Nicolas de Fréauville (1313–1323)
Guillaume Teste (1323–1326)
Gauscelin de Jean (1326–1327)
Bernard de Garves (1327–1329)
Jean-Raymond de Comminges (1329–1331)
Annibaldo di Ceccano (1331–1333)
Jacques Fournier (1333–1334)
Raymond de Mostuejouls (1334–1335)
Pierre des Chappes (1335–1336)
Matteo Orsini di Monte Giordano (1336–1338)
Pedro Gómez Barroso (1338–1340)
Imbert Dupuis (1340–1348)
Élie Talleyrand de Périgord (1348–1348)
Pierre Bertrand d’Annonay (1348–1349)
Guillaume de Court (1349–1350)
Guillaume d’Aure (1350–1353)
Hugues Roger (1353–1363)
Guillaume d’Aigrefeuille (1363–1367)
Pierre de Monteruc (1367–1378)

Wielka schizma

Obediencja rzymska	Simone Brossano (1378–1381) Pileo di Prata (1381–1385) Luca Rodolfucci de Gentili (1385–1389) Andrea Bontempi Martini (1389–1390) Poncello Orsini (1390–1395) Stefano Palosio (1395–1396) Bálint Alsáni (1396–1408) Jan Dominici (1408–1415)
Obediencja awiniońska	Pierre de Monteruc (do 1385) Guillaume d’Aigrefeuille (1385–1401) Leonardo Rossi da Giffoni (1401–1407) Pierre de Thury (1407–1408) Pierre Ravat (1408–1417) Juan Martínez de Murillo (1417)
Obediencja pizańska	Pierre de Thury (1408–1410) Angelo d’Anna de Sommariva (1410–1412) Francesco Lando (1412–1424)