Bartolomeo Pacca (1756–1844)
| Kardynał biskup | |||
 | |||
| |||
| Kraj działania | Włochy | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 25 grudnia 1756 | ||
| Data i miejsce śmierci | 19 kwietnia 1844 | ||
| Miejsce pochówku | ?↗ | ||
| Prosekretarz stanu Stolicy Apostolskiej | |||
| Okres sprawowania | czerwiec 1808 – maj 1814 | ||
| Dziekan Kolegium Kardynalskiego | |||
| Okres sprawowania | 5 lipca 1830–19 kwietnia 1844 | ||
| Wyznanie | katolicyzm | ||
| Kościół | |||
| Prezbiterat | 14 sierpnia 1785 | ||
| Nominacja biskupia | 26 września 1785 | ||
| Sakra biskupia | 17 kwietnia 1786 | ||
| Kreacja kardynalska | 23 lutego 1801 | ||
| Kościół tytularny | S. Silvestro in Capite | ||
| |||
| Data konsekracji | 17 kwietnia 1786 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | Giovanni Carlo Boschi | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | Rudolf Joseph von Edling | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Bartolomeo Pacca (ur. 25 grudnia 1756 w Benewencie, zm. 19 kwietnia 1844) – włoski kardynał.
Życiorys
Uzyskał doktorat utroque iure na uniwersytecie La Sapienza w Rzymie w 1775 roku. Tytularny arcybiskup Damietty od 1785. Nuncjusz apostolski w Kolonii 1786-94 i Portugalii 1794-1801. W Kolonii sprzeciwiał się przyznaniu wolności kultu protestantom, popadł też w konflikt z arcybiskupami-elektorami Kolonii i Trewiru.
W 1801 został mianowany kardynałem przez Piusa VII. Prosekretarz stanu w latach 1808-14, od sierpnia 1809 r. do stycznia 1813 r. był więziony z rozkazu Napoleona w piemonckiej twierdzy Fenestrelle. Po uwolnieniu powrócił do Rzymu i stanął tam na czele Junty Państwowej, która rządziła miastem do czasu powrotu papieża z Fontainebleau w kwietniu 1814 r. Początkowo reprezentował Stolicę Apostolską na kongresie wiedeńskim, szybko jednak zastąpił go sekretarz stanu Ercole Consalvi. Prefekt Kongregacji Kościelnych Immunitetów od 1809-20, kamerling Świętego Kościoła Rzymskiego 1814-24 i prefekt Kongregacji ds. Biskupów i Zakonów 1818-28. Protoprezbiter Kolegium Kardynałów od października do grudnia 1818. W grudniu 1818 uzyskał promocję do diecezji suburbikarnej Frascati. Biskup Porto i subdziekan Kolegium Kardynałów 1821-30. Zarządzał Rzymem podczas konklawe 1823. Prodatariusz jego Świątobliwości od 1824. Był legatem w Velletri za pontyfikatu Leona XII, działał przeciw karbonariuszom. W 1830 papież Pius VIII mianował go biskupem Ostii, dziekanem Świętego Kolegium, sekretarzem Świętego Oficjum i archiprezbiterem bazyliki laterańskiej.
W dniu 7 kwietnia 1820 r. papież Pius VII zatwierdził edykt kardynała Bartholomeo Pacca zwany w historiografii lex Pacca, który w oparciu o edykt z 1 października 1802 r. (lex Doria Pamfili – od nazwiska kard. Giuseppe Maria Doria Pamphili) określił zasady ochrony zabytków i dzieł sztuki, tworząc Urząd Kamerlinga (czyli Stałą Radę Kamery Apostolskiej) jako najwyższego zwierzchnika nad zabytkami [źródło: Dariusz Matelski, Znaczenie prawodawstwa Państwa Kościelnego dla ochrony zabytków w XIX i XX wieku, [w:] Prawna ochrona zabytków. Red. Teresa Gardocka i Jacek Sobczak, Wyd. Adam Marszałek w Toruniu i Szkoła Wyższa Psychologii Społecznej w Warszawie, Toruń 2010, s. 304-338].
Na konklawe w 1829 i 1830-31 wysuwano jego kandydaturę do tronu papieskiego, jednak wskutek sprzeciwu Francji nie został wybrany.
Był protektorem pisarzy i artystów oraz autorem pamiętników z okresu jak był nuncjuszem w Kolonii i Lizbonie. Zmarł w Rzymie.
Bibliografia
- Bartolommeo Pacca
- Bartolommeo Pacca
- p
- d
- e
- p
- d
- e
Sekretarze Świętego Oficjum
- p
- d
- e
- p
- d
- e
- p
- d
- e
| Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (1551–1644) |
|
|---|---|
| Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (1644-1829) |
|
| Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (od 1829) |
|
- ↑ w latach 1944–1958 nie było osoby na stanowisku sekretarza stanu, jego obowiązki pełnił osobiście papież Pius XII
- p
- d
- e
- p
- d
- e
| Datariusze apostolscy |
|
|---|---|
| Kardynałowie prodatariusze |
|
Kontrola autorytatywna (osoba):
