Çin Halk Kurtuluş Ordusu Roket Kuvvetleri

    Kırmızı, Altunî, Koyu YeşilMarş"Roket Gücü Yürüyüşü" (《火箭军进行曲》)TeçhizatBalistik füze Seyir füzesiWebsiteÇin Halk Kurtuluş Ordusu Roket KuvvetleriKomutanlarKomutanOrgeneral Wang HoubinSiyasi KomiserOrgeneral Xu XishengKurmay BaşkanıKorgeneral Sun JinmingNişanlarSancakNişanKol rozeti

Çin Halk Kurtuluş Ordusu Roket Kuvvetleri, (Çince: 中国人民解放军火箭军; pinyin: Zhōngguó Rénmín Jiěfàngjūn Huǒjiàn Jūn) eski adıyla İkinci Topçu Kolordusu (Çince: 第二炮兵部队; pinyin: Dì èr pàobīng bùduì) Çin'in stratejik ve taktik füze gücüdür. HKORK, Çin Halk Kurtuluş Ordusu'nun (HKO) 4. Silahlı hizmet kolu olarak 1 Temmuz 1966'da kuruldu ve ilk kez 1 Ekim 1984'te halka açıldı. Operasyon karargahı Qinghe, Pekin'de bulunmaktadır. HKORK, Merkez Askeri Komisyonu'nun (MAK) doğrudan komutası altındadır.

Toplamda, Çin'in 2020 itibarıyla 320 nükleer savaş başlığına sahip olduğu ve bunların bilinmeyen bir kısmının aktif ve konuşlanmaya hazır olduğu tahmin ediliyor. 2013'te Amerikan İstihbaratı, Çin aktif ICBM cephaneliğinin 50 ila 75 kara ve deniz tabanlı füze arasında değişdiğini tahmin etti,ancak 2019'daki daha yeni istihbarat değerlendirmeleri Çin'in ICBM sayısını 90 civarında tuttu ve hızla büyüdü. HKORK yaklaşık 100.000 personel ve altı balistik füze tugayı içerir. Altı tugay bağımsız olarak ülke genelindeki farklı askeri bölgelerde konuşlandırılmıştır.

Adı 1 Ocak 2016'da HKO İkinci Topçu Kolordusu'ndan HKO Roket Gücü'ne değiştirildi. Bazılarının iddialarına rağmen, yeni nesil Çin balistik füze denizaltılarının HKORK kontrolüne geleceğine dair hiçbir kanıt yok gibi görünüyor. Çin, dünyanın en büyük kara tabanlı füze cephaneliğine sahiptir. Pentagon'un tahminlerine göre, buna 1.200 konvansiyonel silahlı kısa menzilli balistik füze, 200 ila 300 konvansiyonel orta menzilli balistik füze ve bilinmeyen sayıda konvansiyonel orta menzilli balistik füzenin yanı sıra 200-300 karadan fırlatılan seyir füzesi de dahildir. Bunların çoğu son derece doğrudur, bu da nükleer başlıklar olmasa bile hedefleri yok etmelerini sağlar.[2][3][4][5][6][7][8]

Kaynakça

  1. ^ "The PLA Oath" (PDF). Şubat 2009. 9 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 8 Şubat 2017. I am a member of the People's Liberation Army. I promise that I will follow the leadership of the Communist Party of China... 
  2. ^ ""Nuclear weapon modernization continues but the outlook for arms control is bleak"". 15 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  3. ^ "2013 China report Archived" (PDF). 7 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. 
  4. ^ "Archived". 17 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ekim 2021. 
  5. ^ ""China's nuclear policy, strategy consistent: spokesperson"". 8 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ekim 2021. 
  6. ^ "Medcalf, Rory (2020). The Future of the Undersea Deterrent: A Global Survey". 27 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  7. ^ ""China's Future SSBN Command and Control Structure"". 30 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  8. ^ ""Missile Strikes on U.S. Bases in Asia: Is This China's Real Threat to America?". 30 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi.