Wypukłość funkcji

Wypukłość i wklęsłość funkcji – własności funkcji mówiące o położeniu jej wykresu względem stycznej do niego w danym punkcie. Jeśli wykres znajduje się

  • nad styczną – mówimy, że jest wypukła,
  • pod styczną – mówimy, że jest wklęsła.

Definicja

Wypukłość

Funkcję rzeczywistą f {\displaystyle f} określoną na zbiorze wypukłym C {\displaystyle C} nazywamy wypukłą, jeżeli

x 1 , x 2 C   α , β [ 0 , 1 ] , α + β = 1   f ( α x 1 + β x 2 ) α f ( x 1 ) + β f ( x 2 ) . {\displaystyle \forall _{x_{1},x_{2}\in C}\ \forall _{\alpha ,\beta \in [0,1],\,\alpha +\beta =1}\ f(\alpha x_{1}+\beta x_{2})\leqslant \alpha f(x_{1})+\beta f(x_{2}).}

Jeśli C {\displaystyle C} jest przedziałem, to geometryczny sens powyższej nierówności jest następujący: łuk wykresu funkcji łączący dowolne dwa punkty P , Q {\displaystyle P,Q} tego wykresu leży poniżej lub na cięciwie P Q {\displaystyle PQ} [1].

Funkcja wypukła

Wklęsłość

Funkcję f : C R {\displaystyle f\colon C\to \mathbb {R} } nazywamy wklęsłą w tym przedziale, jeżeli w powyższej definicji słowo poniżej zastąpimy przez powyżej, czyli innymi słowy zmienimy zwrot nierówności. Jeszcze inaczej: funkcja f {\displaystyle f} jest wklęsła, jeśli funkcja f {\displaystyle -f} jest wypukła.

Funkcja wklęsła

Terminologia

Niewielka liczba autorów nazywa funkcje wypukłe w sensie powyższej definicji wklęsłymi i na odwrót; spotyka się też określenia wypukła w dół i wypukła w górę na funkcje wypukłą i wklęsłą odpowiednio.

Zastępując nierówności w definicji wypukłości (wklęsłości) przez nierówności ostre definiujemy funkcje ściśle wypukłe (ściśle wklęsłe)

Własności

Można pokazać, że funkcja wypukła – a zatem i wklęsła – na zbiorze otwartym jest ciągła[potrzebny przypis]. Założenie to jest istotne.

Funkcja wypukła jest kresem górnym rodziny funkcji liniowych mniejszych bądź równych od niej (punktowo).

Kryterium wypukłości funkcji ciągłych

Jeśli funkcja f {\displaystyle f} jest funkcją ciągłą określoną na przedziale P R {\displaystyle P\subset \mathbb {R} } spełnia warunek

x , y P f ( x 2 + y 2 ) f ( x ) + f ( y ) 2 {\displaystyle \forall _{x,y\in P}\;f\left({\frac {x}{2}}+{\frac {y}{2}}\right)\leqslant {\frac {f(x)+f(y)}{2}}}

to funkcja jest wypukła na tym przedziale. Prawdziwa jest również implikacja odwrotna[potrzebny przypis].

Funkcja różniczkowalna

Jeśli funkcja f {\displaystyle f} jest funkcją różniczkowalną określoną na przedziale otwartym, można podać równoważne definicje opierające się na pojęciu stycznej.

Wypukłość

Funkcja f ( x ) {\displaystyle f(x)} jest wypukła w przedziale ( a , b ) {\displaystyle (a,b)} wtedy i tylko wtedy, gdy wykres funkcji leży ponad wykresem stycznej dla każdego punktu x 0 {\displaystyle x_{0}} z przedziału ( a , b ) . {\displaystyle (a,b).} W przypadku funkcji różniczkowalnej zapisuje się to wzorem

x , x 0 ( a , b ) f ( x ) f ( x 0 ) f ( x 0 ) ( x x 0 ) . {\displaystyle \forall _{x,x_{0}\in (a,b)}\;f(x)-f(x_{0})\geqslant f'(x_{0})(x-x_{0}).}
Funkcja wypukła

Równanie stycznej do krzywej y = f ( x ) {\displaystyle y=f(x)} w punkcie x 0 {\displaystyle x_{0}} ma postać: y = f ( x 0 ) + f ( x 0 ) ( x x 0 ) . {\displaystyle y=f(x_{0})+f'(x_{0})(x-x_{0}).}

Jeśli funkcja f ( x ) {\displaystyle f(x)} jest dwukrotnie różniczkowalna na ( a , b ) , {\displaystyle (a,b),} to aby była ona wypukła (wklęsła ku dołowi) w przedziale ( a , b ) , {\displaystyle (a,b),} wystarczy żeby jej druga pochodna w tym przedziale była nieujemna: x ( a , b ) f ( x ) 0. {\displaystyle \forall _{x\in (a,b)}\;f''(x)\geqslant 0.}

Wklęsłość

Funkcja f ( x ) {\displaystyle f(x)} jest wklęsła w przedziale ( a , b ) {\displaystyle (a,b)} wtedy i tylko wtedy, gdy wykres funkcji leży pod wykresem stycznej dla każdego punktu x 0 {\displaystyle x_{0}} z przedziału ( a , b ) . {\displaystyle (a,b).} W przypadku funkcji różniczkowalnej zapisuje się to wzorem:

x , x 0 ( a , b ) f ( x ) f ( x 0 ) f ( x 0 ) ( x x 0 ) . {\displaystyle \forall _{x,x_{0}\in (a,b)}\;f(x)-f(x_{0})\leqslant f'(x_{0})(x-x_{0}).}
Funkcja wklęsła

Jeśli funkcja f ( x ) {\displaystyle f(x)} jest dwukrotnie różniczkowalna na ( a , b ) , {\displaystyle (a,b),} to aby była ona wklęsła (wypukła ku górze) (w przedziale ( a , b ) {\displaystyle (a,b)} ), wystarczy żeby druga pochodna w tym przedziale była niedodatnia[2]: x ( a , b ) f ( x ) 0. {\displaystyle \forall _{x\in (a,b)}f''(x)\leqslant 0.}

Punkt przegięcia

 Główny artykuł: Punkt przegięcia.

Jeżeli z jednej strony punktu x 0 {\displaystyle x_{0}} funkcja jest wypukła zaś z drugiej wklęsła, to x 0 {\displaystyle x_{0}} nazywamy punktem przegięcia krzywej.

Punkt przegięcia funkcji

O ile druga pochodna w punkcie x 0 {\displaystyle x_{0}} istnieje, warunkiem koniecznym na to aby punkt x 0 {\displaystyle x_{0}} był punktem przegięcia funkcji f {\displaystyle f} jest:

f ( x 0 ) = 0. {\displaystyle f''(x_{0})=0.}

Nie jest to jednak warunek wystarczający, gdyż w punkcie x 0 {\displaystyle x_{0}} musi nastąpić zmiana znaku drugiej pochodnej.

Przykład

Rozważmy funkcję rzeczywistą f ( x ) = x 4 . {\displaystyle f(x)=x^{4}.} Jej druga pochodna f ( x ) = 12 x 2 {\displaystyle f''(x)=12x^{2}} zeruje się jedynie w punkcie x 0 = 0. {\displaystyle x_{0}=0.} W tym punkcie nie następuje jednak zmiana znaku drugiej pochodnej co oznacza, że funkcja f {\displaystyle f} nie ma punktów przegięcia. Ponadto druga pochodna jest nieujemna w całej dziedzinie, więc funkcja f {\displaystyle f} jest funkcją wypukłą w całej dziedzinie.

Zobacz też

Przypisy

  1. funkcja wypukła, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2022-04-19] .
  2. funkcja wklęsła, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2022-04-19] .
  • p
  • d
  • e
pojęcia ogólne
analiza
wielowymiarowa
twierdzenia
uczeni

Kontrola autorytatywna (rodzaj funkcji matematycznej):
  • LCCN: sh85031728
  • NDL: 00573442
  • BnF: 12274506n
  • BNCF: 19549
  • NKC: ph376363
  • J9U: 987007557820805171
  • Universalis: convexite-fonctions-convexes
  • Catalana: 0153282