Wietlica alpejska

Wietlica alpejska

Systematyka[1][2]
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	telomowe
Gromada	naczyniowe
Klasa	paprocie
Podklasa	paprotkowe
Rząd	paprotkowce
Rodzina	wietlicowate
Rodzaj	wietlica
Gatunek	wietlica alpejska
Nazwa systematyczna
Athyrium distentifolium Tausch ex Opiz Kratos 2(1): 14 (1820)[3]
Synonimy Asplenium alpestre Mett. Asplenium rhaeticum (L.) Brügger Athyrium cordatum Opiz Athyrium flexile T.Moore Athyrium polypodioides Schur Athyrium rhaeticum (L.) Dalla Torre Phegopteris alpestris (Hoppe) Mett. Phegopteris flexilis J.Sm. Phegopteris rhaetica (L.) Pérard Pseudathyrium alpestre Newman Pseudathyrium flexile Newman Aspidium alpestre Hoppe Polypodium alpestre Hoppe Polypodium flexile Moore Polypodium molle All. Polypodium rhaeticum L.[3]
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Wietlica alpejska (Athyrium distentifolium) – gatunek paproci z rodziny wietlicowatych (Athyriaceae). Występuje w Azji, Ameryce Północnej i w Europie^[4]. W Polsce, głównie w południowej części kraju w Sudetach i Karpatach.

Morfologia

Bylina z podziemnym, rozgałęzionym kłączem, z którego co roku wyrasta wiele pionowo rozwiniętych liści od 30 do 100 cm wysokości. Pod ziemią występują kłącza.

Liście

Jasnozielone, wyrastają lejkowato zebrane w rozetki na poziomym kłączu. Ogonek liściowy krótki, żółtawy lub czerwonawy, z plewiastymi łuskami. Blaszki podwójnie lub potrójnie pierzaste, krótkoogonkowe, o zarysie długolancetowatym. Odcinki pierwszego rzędu przeważnie skrętoległe, po obu stronach mają do 30 do 60 równowąskich odcinków drugiego rzędu od pierzastodzielnych do piłkowanych. Nasada blaszki często niesymetryczna: najniższy średni odcinek większy i równoległy do osadki. Liście zarodnikowe nie różnią się od liści płonnych.

Zarodniki

Kupki zarodni koliste, pokryte szybko opadającą zawijką szczątkową, ułożone na dolnej stronie odcinków w dwóch rzędach wzdłuż nerwu głównego. Zarodniki dojrzewają w miesiącach: lipiec – wrzesień.

Gatunki podobne

Roślina o urozmaiconych formach, która w stanie dojrzewania jest łatwa do odróżnienia od wietlicy samiczej: różni się tym, że ma kuliste kupki zarodni i szybko opadającą szczątkową zawijkę.

• 
  Blaszka liścia
• 
  Odcinki liścia
• 
  Kupki zalążni

Biologia i ekologia

Bylina, hemikryptofit, geofit. Siedlisko: wilgotne i cieniste lasy. Lubi gleby kwaśne i wilgotne o małej zawartości wapnia. Występuje w piętrze leśnym regla dolnego, szczególnie w kosodrzewinie oraz na niżu w zespole kwaśnej buczyny. Gatunek charakterystyczny dla klasy (Cl.) Betulo-Adnostyletea i Ass. Athyrietum alpestris, gatunek wyróżniający dla Ass. Aceri-Fagetum^[5].

Przypisy