Wanda Zwinogrodzka
 | |||
| Data urodzenia | 27 kwietnia 1960 | ||
|---|---|---|---|
| Zawód, zajęcie | krytyczka teatralna i literacka | ||
| Narodowość | polska | ||
| Alma Mater | |||
| |||
Wanda Zwinogrodzka (ur. 27 kwietnia 1960) – polska krytyk teatralna i literacka, kierownik artystyczny Teatru Telewizji (2006−2012). W latach 2015–2021, 2021–2023 i w 2023 podsekretarz stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego, w 2021 podsekretarz stanu w Ministerstwie Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu.
Życiorys
Ukończyła studia na Wydziale Wiedzy o Teatrze Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, gdzie zakładała uczelnianą „Solidarność”[1]. W latach osiemdziesiątych publikowała teksty z zakresu historii i krytyki kultury, między innymi na łamach Dialogu pod kierownictwem Konstantego Puzyny[2], Pamiętnika Teatralnego pod kierownictwem Zbigniewa Raszewskiego oraz londyńskiego Pulsu[3]. W latach 1989–1994 pisała o teatrze dla Gazety Wyborczej[1].
W latach 1994–2012 związana z programem TVP1, gdzie pełniła funkcję zastępcy kierownika Redakcji Repertuaru Filmowego i Teatralnego[4]. Od lutego 2006 do maja 2012 pełniła obowiązki kierownika artystycznego Teatru Telewizji[5], gdzie była pomysłodawczynią Sceny Faktu[4][6], cyklu przedstawień będących rekonstrukcją wydarzeń z najnowszej historii Polski, uhonorowanego m.in. Nagrodą Mediów NIPTEL (2008) oraz Prix Italia (2011)[7]. Przy realizacji Sceny Faktu ściśle współpracowała z prezesem Instytutu Pamięci Narodowej Januszem Kurtyką[6]. Od 2012 współpracowała z Polskim Instytutem Sztuki Filmowej, Gazetą Polską Codziennie oraz innymi tytułami prasowymi.
23 listopada 2015 została powołana na stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego, gdzie nadzorowała pracę departamentów odpowiedzialnych za szkolnictwo i uczelnie artystyczne, edukację kulturalną oraz narodowe instytucje kultury, m.in. teatry, filharmonie i opery[3][8][9]. W 2021 była podsekretarzem stanu w Ministerstwie Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu[10].
Z końcem lutego 2023, w związku z osiągnięciem wieku emerytalnego, zakończyła swoją misję w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego[11]. W kwietniu tego samego roku powróciła na stanowisko podsekretarza stanu w MKiDN[12]. W grudniu 2023 zakończyła pełnienie funkcji wiceministra.
Przypisy
- ↑ a b Wyborcza.pl [online], wyborcza.pl [dostęp 2016-10-04] .
- ↑ Piotr Rudzki: Historia Teatru Polskiego nie zakończy się na Morawskim [online], www.e-teatr.pl [dostęp 2018-06-16] .
- ↑ a b Teatr według konserwatystów [online], www.dziennikteatralny.pl [dostęp 2016-10-04] .
- ↑ a b Wanda Zwinogrodzka [online] [dostęp 2016-10-04] [zarchiwizowane z adresu 2016-10-05] .
- ↑ Rp.pl, Tak biednie jeszcze nigdy nie było – Archiwum Rzeczpospolitej [online], archiwum.rp.pl [dostęp 2016-10-04] .
- ↑ a b Afera w TVP. Szefową Teatru Telewizji wyrzucili przez politykę? [online] [dostęp 2016-10-04] .
- ↑ Prix Italia 2011 – Programme entries [online], 26 września 2011 [dostęp 2016-10-04] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-26] .
- ↑ Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego – Wanda Zwinogrodzka [online] .
- ↑ Wanda Zwinogrodzka: kultura zyskuje na bogactwie [online] [dostęp 2016-10-04] .
- ↑ Powołanie wiceministrów w Ministerstwie Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu. gov.pl/web/kulturaisport, 2 marca 2021. [dostęp 2021-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-03-02)].
- ↑ Zmiany organizacyjne w kierownictwie MKiDN - Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego - Portal Gov.pl [online], Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego [dostęp 2023-03-10] (pol.).
- ↑ Z emerytury do Ministerstwa Kultury. Wanda Zwinogrodzka wraca do pracy na prośbę Glińskiego. wyborcza.pl. [dostęp 2023-05-09].
- p
- d
- e
|
