Wacław Brzeziński
 | Ten artykuł dotyczy śpiewaka operowego. Zobacz też: Wacław Brzeziński – prawnik. |
 Wacław Brzeziński | |||
| Data i miejsce urodzenia | 15 września 1878 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 13 lutego 1955 | ||
| Typ głosu | baryton | ||
| Zawód | śpiewak, pedagog, reżyser | ||
| Aktywność | 1904–1926 | ||
| Odznaczenia | |||
  | |||
| |||
Wacław Cyprian Brzeziński (ur. 15 września 1878 w Warszawie, zm. 13 lutego 1955 w Łodzi) – polski śpiewak operowy, baryton, reżyser.
Życiorys
Urodził się 15 września 1878 w Warszawie. Był synem Teofila oraz Henryki z Małeckich[1]. Ukończył częstochowskie gimnazjum[1], a następnie rozpoczął studia na Politechnice Warszawskiej. Równocześnie pobierał lekcje śpiewu operowego u Witolda Aleksandrowicza.
Jego debiut sceniczny miał miejsce w 1904 roku w Teatro del Corso w Bolonii partią Tristana w Marcie Friedricha von Flotowa. Od 1906 występował w operze Warszawskich Teatrów Rządowych, a od 1909 do 1925 był pierwszym barytonem Opery Warszawskiej. Odnosił wielkie sukcesy, śpiewał ponad 50 partii operowych. W latach 1911–1912 występował we Włoszech i na Sycylii. Dał szereg recitali na Śląsku w okresie plebiscytu w 1921. Od 1923 był drugim reżyserem Opery Warszawskiej. W 1926 z powodu choroby serca musiał zrezygnować z występów scenicznych.
Wacław Brzeziński oprócz działalności artystycznej zajmował się również pracą pedagogiczną. Był jednym z najwybitniejszych pedagogów wokalistyki w Konwersatorium Warszawskim (1916–1918), Wyższej Szkole Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie, własnym Studium Operowym, Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi, Szkole Teatralnej w Łodzi).
Wykształcił wielu wybitnych uczniów, takich jak Maryla Karwowska, Jerzy Garda, Jerzy Czaplicki, Eugeniusz Mossakowski i Jan Kiepura.
Zmarł 13 lutego 1955 w Łodzi. Jego grób znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 94-1-29,30)[2].
Od 1908 mąż Janiny Marii z Kąsinowskich[1] (zm. 1980). Był ojcem Hanny Brzezińskiej oraz Wacława Juniora (1913–1993), śpiewaka, członka Chóru Dana.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (9 listopada 1932)[3]
- Złoty Krzyż Zasługi (29 kwietnia 1930)[4]
Dyskografia (wybór)
- 1913 – Wacław Brzeziński baryton, artysta Opery Warszawskiej śpiew z akompaniamentem gitary (SGR 13491–13498), Syrena Rekord
- 1924 – Wacław Brzeziński baryton, artysta Opery Warszawskiej (SR 177a–178b), Syrena Rekord
- 1924 – Wacław Brzeziński baryton, artysta Opery Warszawskiej śpiew z akompaniamentem fortepianu (SR 284a), Syrena Rekord
- 1924 – Wacław Brzeziński baryton, artysta Opery Warszawskiej (SR 326a), Syrena Rekord
Przypisy
- ↑ a b c StanisławS. Łoza StanisławS. (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 79 .
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: KĄSINOWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-06-27] .
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 295 „za działalność artstyczną i pedagogiczną oraz propagandę sztuki polskiej”.
- ↑ M.P. z 1930 r. nr 105, poz. 151 „za zasługi na polu pracy artystycznej oraz propagandy sztuki polskiej”.
Bibliografia
- Wacław Brzeziński, [w:] Twórcy [online], Culture.pl [dostęp 2024-03-22] .
- Józef Kański: „Polski Battistini” Wacław Brzeziński. W: Józef Kański: Mistrzowie sceny operowej. Wyd. 2. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1988, s. 98–100. ISBN 83-224-1774-8.
- Syrena Record: pierwsza polska wytwórnia fonograficzna = Poland's first recording company: 1904–1939. ISBN 83-917189-0-5.
- Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 79. [dostęp 2020-06-27].
