Vital Heynen

Data i miejsce urodzenia

12 czerwca 1969
Maaseik

Wzrost

191 cm

Pozycja

rozgrywający

Kariera seniorska

Lata	Klub	Wyst.
	Rovoc Rotem
	Vasco Maasmechelen
1995–2005	Noliko Maaseik

Kariera trenerska

Lata	Drużyna
2005–2012	Noliko Maaseik
2012–2016	Niemcy
2012–2013	Ziraat Bankası Ankara
2013–2015	Transfer Bydgoszcz
10.12.2015–2016	Tours VB
2016–2019	VfB Friedrichshafen
2017–2018	Belgia
2018–2021	Polska
2019–2021	Sir Safety Perugia
2022–2023	Niemcy (kobiety)
2022–06.03.2024	Nilüfer Belediyespor (kobiety)^[1]
2024–	Chiny^[2]

Multimedia w Wikimedia Commons

Vital Heynen (ur. 12 czerwca 1969 w Maaseik) – belgijski siatkarz i trener.

Kariera zawodnicza

Vital Heynen grał na pozycji rozgrywającego. Karierę zawodniczą rozpoczął w Rovoc Rotem. Następnie został zawodnikiem Vasco Maasmechelen, a potem w 1995 roku przeniósł się do Noliko Maaseik, z którym osiągnął pasmo sukcesów w rozgrywkach krajowych i europejskich pucharach: 8-krotne mistrzostwo Belgii (1996, 1997, 1998, 1999, 2001, 2002, 2003, 2004), 7-krotny zdobywca Pucharu Belgii (1997, 1998, 1999, 2001, 2002, 2003, 2004), 7-krotny zdobywca Superpucharu Belgii (1996, 1997, 1998, 1999, 2001, 2002, 2003) oraz 2-krotny finalista Pucharu Europy (1997, 1999) oraz brązowy medalista tych rozgrywek (2000), a także brązowy medalista Pucharu CEV (2001) oraz finalista Superpucharu Europy 1999. W 2005 roku w wieku 36 lat zakończył karierę zawodniczą.

Kariera trenerska

Vital Heynen po zakończeniu kariery zawodniczej został w Noliko Maaseik, rozpoczynając w 2005 roku karierę trenerską. Klub w latach 2005–2012 pod jego wodzą również dominował w krajowych rozgrywkach oraz odnosił sukcesy w europejskich pucharach: 4-krotne mistrzostwo Belgii (2008, 2009, 2011, 2012), 5-krotny zdobywca Pucharu Belgii (2007, 2008, 2009, 2010, 2012), 5-krotny zdobywca Superpucharu Belgii (2006, 2008, 2009, 2011, 2012) oraz 2-krotny medalista Pucharu CEV (2008 – srebrny, 2010 – brązowy).

Następnie zastąpił Raúla Lozano na stanowisku selekcjonera reprezentacji Niemiec, na którym pozostał do 2016 roku. Pod jego wodzą drużyna sięgnęła po brązowy medal mistrzostw świata 2014 po pokonaniu w meczu o 3. miejsce reprezentacji Francji 3:0. Równocześnie trenował turecki Ziraat Bankası Ankara (2012–2013), Transfer Bydgoszcz (2013–2015)^[3], Tours VB (2015–2016), z którym wywalczył Superpuchar Francji 2015.

W 2016 roku pozostał w Niemczech zostając trenerem VfB Friedrichshafen, z którym 2-krotnie wywalczył wicemistrzostwo Niemiec (2017, 2018), Puchar Niemiec (2017, 2018) oraz Superpuchar Niemiec (2016, 2017). W międzyczasie w latach 2017–2018 trenował reprezentację Belgii.

7 lutego 2018 roku został selekcjonerem reprezentacji Polski, z którą awansował do turnieju finałowego Ligi Narodów 2018, a dnia 30 września 2018 roku na mistrzostwach świata 2018 po zwycięstwie w finale rozegranym w Turynie nad reprezentacją Brazylii 3:0 obronił z Biało-Czerwonymi tytuł mistrzowski. W listopadzie 2018 roku w Budapeszcie został wybrany Najlepszym trenerem Europy (CEV), a w styczniu 2019 wspólnie ze Stefanem Horngacherem odebrali nagrodę dla trenera roku w Polsce. W 2019 roku reprezentacja Polski pod wodzą Heynena wywalczyła srebrny medal podczas Pucharu Świata, brązowe medale Ligi Narodów i mistrzostw Europy.

11 lipca 2019 roku został trenerem włoskiego klubu Sir Safety Perugia a 15 kwietnia 2021 roku został zwolniony ze stanowiska trenera^[4]. W 2021 roku, po nieudanych Igrzyskach Olimpijskich w Tokio (ćwierćfinał) i brązowym medalu ME zakończył współpracę z męską kadrą.

Życie prywatne

Przez dłuższy czas był związany z Veerle Peeters, z którą się rozwiódł oraz ma z nią trzy córki^[5]. Ma o 4 lata starszego brata Dirka^[6]. Obecnie jest z młodszą o 28 lat Polką, Aleksandrą Grochal, która zajmuje się modelingiem i działa w Polskim Komitecie Olimpijskim^[7].

Sukcesy

Zawodnicze

klubowe

Mistrzostwa Belgii:

1996, 1997, 1998, 1999, 2001, 2002, 2003, 2004
2000, 2005

Puchar Belgii:

1997, 1998, 1999, 2001, 2002, 2003, 2004

Superpuchar Belgii:

1996, 1997, 1998, 1999, 2001, 2002, 2003

Puchar Europy Mistrzów Klubowych:

1997, 1999
2000

Puchar CEV:

2001

Superpuchar Europy:

1999

Trenerskie

klubowe

Puchar Belgii:

2007, 2008, 2009, 2010, 2012

Superpuchar Belgii:

2007, 2009, 2010, 2012

Puchar CEV:

2008
2010

Mistrzostwo Belgii:

2008, 2009, 2011, 2012
2010

Superpuchar Francji:

2015

Superpuchar Niemiec:

2016, 2017, 2018

Puchar Niemiec:

2017, 2018, 2019

Mistrzostwo Niemiec:

2017, 2018, 2019

Superpuchar Włoch:

2019, 2020

reprezentacyjne

z reprezentacją Niemiec

Mistrzostwa Świata:

2014

z reprezentacją Polski

Mistrzostwa Świata:

2018

Liga Narodów:

2021
2019

Mistrzostwa Europy:

2019, 2021

Puchar Świata:

2019

Zobacz też

Mecze reprezentacji Polski w piłce siatkowej mężczyzn prowadzonej przez Vitala Heynena

Przypisy

↑ Media: Nilufer Belediyespor nowym klubem Vitala Heynena. Nic nie jest jednak podpisane. sport.tvp.pl. (pol.).
↑ Oficjalnie: Vital Heynen ma nową pracę. Celem igrzyska olimpijskie. siatka.org. (pol.).
↑ Vital Heynen nowym trenerem Transferu Bydgoszcz! Do zespołu dołączył także amerykański przyjmujący [data dostępu: 2013-12-12].
↑ Vital Heynen zwolniony z Perugii. siatka.org. (pol.).
↑ Vital Heynen – rodzina, żona, wiek, języki, dzieci. Kim jest trener Polski w siatkówkę? [online], www.eska.pl [dostęp 2021-05-31] .
↑ Gambit Heynena, czyli sztuka wygrywania [PORTRETY] [online], Przegląd Sportowy, 28 maja 2021 [dostęp 2021-05-31] (pol.).
↑ Dzieli ich prawie 30 lat. Oto ukochana Vitala Heynena. sportowefakty.wp.pl. (pol.).

Linki zewnętrzne

Profil na Plusliga.pl
The best of Vital Heynen, czyli najlepsze momenty Vitala w reprezentacji Polski
Profil na CEV (ang.)
Profil. volleyball-verband.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. na DVV (niem.)
Profil. vfb-volleyball.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-02)]. na stronie VfB Friedrichshafen (niem.)