Szymon Fornal
 | |||
 szwoleżer | |||
| Data i miejsce urodzenia | 10 lutego 1898 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 14 maja 1926 | ||
| Przebieg służby | |||
| Siły zbrojne |
| ||
| Jednostki | |||
| Główne wojny i bitwy | wojna polsko-bolszewicka | ||
| Odznaczenia | |||
 | |||
| |||
Szymon Fornal (ur. 10 lutego 1898 w Babicach, zm. 14 maja 1926 w Warszawie) – szwoleżer Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 10 lutego 1898 w Babicach, w ówczesnym powiecie garwolińskim gubernii siedleckiej, w rodzinie Jana i Józefy z Kowalskich[1]. Po ukończeniu szkoły powszechnej w Warszawie pracował jako brukarz[2][3].
W 1918 ochotniczo wstąpił do Wojska Polskiego, a w lipcu 1920 skierowany został do 201 pułku szwoleżerów. Za pełną poświęcenia postawę w bitwie warszawskiej, szczególnie pod Dziekanką i Czernicą[3] odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[4].
Po wojnie kontynuował pracę w zawodzie brukarza[5]. Zginął 14 maja 1926 w Warszawie, w czasie zamachu stanu[1][3].
Był żonaty z Marianną z Kurowskich (zm. 18 marca 1923), z którą miał syna Sylwestra (zm. 1 października 1924)[6][3].
Ordery i odznaczenia
Przypisy
- ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1, 2, 4.
- ↑ a b c d e Polak (red.) 1991 ↓, s. 42.
- ↑ Gruszecki 1929 ↓, s. 30.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 4.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 9, 10.
Bibliografia
- Fornal Szymon. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.42-3276 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-12-23].
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Emil Gruszecki: Zarys historii wojennej 3–go pułku Szwoleżerów Mazowieckich imienia pułkownika Kozietulskiego. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
