Raymond du Puy
Data śmierci | ok. 1160 | ||
---|---|---|---|
Czczony przez | |||
|
Raymond du Puy (du Puy Montbrun; du Puis) – drugi (1120–1160) wielki mistrz zakonu joannitów (choć pierwszy używający tego tytułu), siódmy wielki mistrz lazarytów; błogosławiony Kościoła katolickiego.
Pochodził z Delfinatu z Francji, z bardzo starej i szacownej rodziny noszącej herb: Na złotym tle wspięty lew czerwony. Był spokrewniony z Adhemarem du Puis, legatem papieskim z czasów I krucjaty. Stworzył regułę zakonu opartą na regule św. Augustyna. Za jego rządów zakon joannitów przeżywał szybki rozwój, a gałąź rycerska zaczęła w nim odgrywać decydującą rolę. Wraz ze swoimi rycerzami brał udział w licznych bitwach w Ziemi Świętej; zasłużył się m.in. podczas walk pod Askalonem i podczas oblężenia Tyru. W roku 1157 zachorował na trąd i opuszczając joannitów przeszedł do bractwa zakonnego dla trędowatych rycerzy pod wezwaniem św. Łazarza, gdzie został wybrany wielkim mistrzem. Posiadając doświadczenie z przewodzenia joannitami skutecznie przemienił zakon św. Łazarza w zakon rycerski.
Bibliografia
- Sire H.J.A., Kawalerowie Maltańscy, Warszawa 2000, ISBN 83-06-02766-3
- Strona oficjalna ZPKM
Linki zewnętrzne
- Podobizna wielkiego mistrza
- p
- d
- e
Kustosze Szpitala |
|
---|---|
Wielcy mistrzowie |
|
Mistrzowie (od ok. 1623 Wielcy mistrzowie) |
|
Książęta i wielcy mistrzowie |
|