Rajdowe Mistrzostwa Świata 1984

Sezon 1984
Rajdowych mistrzostw świata

Liczba rajdów	12
Pierwsza runda	Rajd Monte Carlo
Ostatnia runda	Wielkiej Brytanii
Mistrzowie
Kierowcy	Stig Blomqvist
Konstruktorzy	Audi
Poprzedni sezon • Następny sezon
Multimedia w Wikimedia Commons

Rajdowe Mistrzostwa Świata w roku 1984 były 12 sezonem Rajdowych Mistrzostwach Świata FIA. Sezon składał się z 12 rajdów, rozegranych na trzech kontynentach. Mistrzem świata kierowców rajdowych w roku 1984 został szwedzki kierowca Stig Blomqvist startujący samochodem Audi Quattro A2, był to jego pierwszy i jedyny tytuł mistrza w karierze. Pozostałe dwa miejsca zajęli fińscy kierowcy, broniący tytułu Hannu Mikkola i Markku Alén. Tytuł konstruktorów wygrało po raz drugi Audi przed Lancią i debiutującym Peugeotem.

Kalendarz^[1]

W sezonie 1984 kalendarz mistrzostw świata składał się z dwunastu rajdów, takich samych jak w poprzednim roku.

Runda	Data	Nazwa rajdu	Zwycięzca	Wyniki
1	21-27 stycznia	52. Rajd Monte Carlo	Walter Röhrl	Wyniki
2	10-12 lutego	34. Rajd Szwecji	Stig Blomqvist	Wyniki
3	6–11 marca	18. Rajd Portugalii	Hannu Mikkola	Wyniki
4	19–23 kwietnia	32. Rajd Safari	Björn Waldegård	Wyniki
5	3–5 maja	28. Rajd Francji	Markku Alén	Wyniki
6	28–31 maja	31. Rajd Grecji	Stig Blomqvist	Wyniki
7	23–26 czerwca	14. Rajd Nowej Zelandii	Stig Blomqvist	Wyniki
8	27 lipca-1 sierpnia	4. Rajd Argentyny	Stig Blomqvist	Wyniki
9	24–26 sierpnia	34. Rajd Finlandii	Ari Vatanen	Wyniki
10	30 września-5 października	26. Rajd San Remo	Ari Vatanen	Wyniki
11	31 października-5 listopada	16. Rajd Wybrzeża Kości Słoniowej	Stig Blomqvist	Wyniki
12	25–29 listopada	33. Rajd Wielkiej Brytanii	Ari Vatanen	Wyniki

Zespoły i kierowcy

Zespół	Producent	Samochód	Opony	Kierowcy	Rundy
Audi Sport	Audi	Quattro A2 Quattro Sport	M P	Walter Röhrl	1, 3, 5–7, 10
				Hannu Mikkola	1, 3–4, 6–9, 11–12
				Stig Blomqvist	wszystkie
				Per Eklund	2, 9
				Michèle Mouton	2, 4, 6, 9, 12
				Sarel van der Merwe	3
				Franz Wittmann	4, 7
				Bernard Darniche	5
				John Buffum	6, 12
				Jorge Recalde	8
Martini Racing	Lancia	037 Rally evo	P	Markku Alén	1, 3–7, 9–10
				Jean-Claude Andruet	1, 5
				Attilio Bettega	1, 3, 5–6, 10
				Henri Toivonen	3, 6, 9
				Vic Preston Jr	4
Team Nissan Europe	Nissan	240RS	D	Timo Salonen	1, 4, 6–7, 12
				Terry Kaby	1, 9, 12
				Erkki Pitkanen	3, 9
				Shekhar Mehta	4, 6, 11–12
				Mike Kirkland	4
				Jayant Shah	4, 6
				George Moschous	6
				Stratis Hatzipanayiotou	6
				Reg Cook	7
				Pentti Airikkala	9
				Peter Geitel	9, 12
Renault Elf	Renault	5 Turbo	M	Jean-Luc Thérier	1
				Bruno Saby	1, 5, 9
				François Chatriot	1, 5
				Jean Ragnotti	3, 5
				Joaquim Moutinho	3
Jolly Club	Lancia	037 Rally evo	P	Miki Biasion	1, 3, 5–6, 10
				Adartico Vudafieri	5, 10
Mazda Rally Team Europe	Mazda	RX-7	P	Achim Warmbold	1, 6
				Minnia Sillankorva	1
				Ingvar Carlsson	6, 12
				Philippe Wambergue	12
				Marianne Hoepfner	12
Toyota Team Europe	Toyota	Celica TCT	P	Björn Waldegård	3–4, 7, 9, 12
				Juha Kankkunen	3, 7, 9, 12
				Per Eklund	4, 12
				Sandro Munari	4
Opel Euro Team	Opel	Manta 400	P	Guy Frequelin	4–5
				Rauno Aaltonen	4
				Jimmy McRae	12
				Russell Brookes	12
				Phil Colins	12
				Bertie Fisher	12
Citroën Competitions	Citroën	Visa	M	Maurice Chomat	4, 9–10
				Philippe Wambergue	4, 9–10
				Christian Rio	4, 9–10
Peugeot Talbot Sport	Peugeot	205 Turbo 16	M	Ari Vatanen	5–6, 9–10, 12
				Jean-Pierre Nicolas	5–6, 10
Rothmans Porsche Rally Team	Porsche	911 SC RS	M	Saeed Al-Hajri	6, 12
				Roger Clark	12
Volkswagen Motorsport	Volkswagen	Golf GTi	P	Kalle Grundel	1–3, 5, 9–10, 12

Wyniki

Klasyfikacja kierowców

Do klasyfikacji mistrza świata kierowców w sezonie 1984 zaliczane było pierwszych dziesięć miejsc zajętych w rajdzie (tylko kierowcy samochodów grupy A,B lub N^[2]) i punktowane one były według zasady:

W klasyfikacji na koniec sezonu uwzględniane było siedem z dwunastu najlepszych występów. Rajdy nie uwzględnione w końcowej klasyfikacji ujęto w nawiasach.

Miejsce Kierowca MCO SWE POR KEN FRA GRE NZL ARG FIN ITA CIV GBR  Pkt.  1 Stig Blomqvist 2 1 NU NU (5) 1 1 1 4 NU 1 X 125 2 Hannu Mikkola 3 1 3 2 (3) 2 NU 2 2 104 3 Markku Alén 8 2 4 1 3 2 2 NU 90 4 Ari Vatanen NU NU 1 1 1 60 5 Attilio Bettega 5 3 7 4 2 49 6 Miki Biasion 6 4 2 NU 3 43 7 Per Eklund 3 NU 6 3 30 8 Björn Waldegård NU 1 5 NU NU 28 9 Shekhar Mehta 14 5 7 3 8 27 10 Timo Salonen 10 7 6 4 6 27 11 Walter Röhrl 1 6 NU NU NU NU 26 12 Michèle Mouton 2 NU NU NU 4 25 13 Jean Ragnotti 5 3 20 14 Jean-Pierre Nicolas 4 NU 5 18 15 Rauno Aaltonen 2 15 16 Jorge Recalde 3 12 Henri Toivonen NU NU 3 18 Kalle Grundel 9 NU 7 13 NU 6 NU 12 19 Jean-Luc Thérier 4 10 Mats Jonsson 4 0 Mario Stillo 4 Fabrizio Tabaton 4 Alain Ambrosino 4 24 Lars-Erik Torph 5 0 8 John Buffum 5 0 Yasuhiro Iwase 5 Juha Kankkunen 0 0 5 0 David Horsey 5 Russell Brookes 5 30 Björn Johansson 6 6 Vic Preston 6 Jean-Claude Andruet 0 6 Reg Cook 6 Miguel Torrás 6 Patrick Tauziac 6 36 Bernard Darniche 7 0 4 Kenneth Eriksson 7 0 Malcolm Stewart 7 Carlos Bassi 7 Erkki Pitkänen 0 7 Massimo Ercolani 7 Jimmy McRae 7 43 Stig Andervang 8 0 3 Jorge Ortigão 8 Franz Wittmann 8 0 François Chatriot 0 8 Iórgos Moschous 8 'Possum' Bourne 8 Hugo Hernández 8 Bruno Saby 0 0 8 0 Gerhard Kalnay 8 52 Yoshio Iwashita 9 10 3 53 Gunnar Pettersson 9 2 Christian Dorche 0 9 Guy Fréquelin 0 9 Achim Warmbold 0 9 Tony Teesdale 9 Monnenmacher Pérez 9 Jouko Pöysti 9 0 Michele Rayneri 9 Bertie Fisher 9 62 Jerry Åhlin 10 0 1 Russell Gooding 10 0 Basil Criticos 10 Yves Loubet 0 10 Blair Robson 10 Walter d’Agostini 10 Kalevi Aho 10 Werner Grissmann 0 10 Mikael Ericsson 0 0 10 Kolor Opis Złoty Zwycięzca Srebrny 2. miejsce Brązowy 3. miejsce Zielony Punktowane miejsce Niebieski Ukończył nie punktował Fioletowy Nie ukończył NU Czarny Wykluczony X Biały Nie wystartował NW Puste Nie brał udziału

Klasyfikacja zespołowa

W sezonie 1984 system punktacji producentów był taki sam jak w zeszłym roku. Składał się on z dwóch grup punktacji, które do siebie dodawano. Wpierw punkty dla producenta zdobywał najwyżej sklasyfikowany samochód danej marki według klucza:

Dodatkowe punkty były przyznawane dla najwyżej sklasyfikowanego samochodu danej marki za zajęcie miejsca od pierwszego do ósmego w swojej grupie, pod warunkiem, że dany zespół znalazł się w pierwszej dziesiątce w klasyfikacji generalnej, według klucza:

Do klasyfikacji końcowej sezonu było branych siedem z dziesięciu najlepszych występów. Wyniki rajdów nie brane pod uwagę w końcowej klasyfikacji ujęto w nawiasach. Rajdy Szwecji i Wybrzeża Kości Słoniowej nie były brane pod uwagę podczas klasyfikacji zespołowej.

Miejsce	Zespół	MCO	SWE	POR	KEN	FRA	GRE	NZL	ARG	FIN	ITA	CIV	GBR	Pkt
1	Audi	18		18	14	(10)	18	18	18				16	120
2	Lancia	(10)		16	12	18	14	16		16	16			108
3	Peugeot					12			8	18	18		18	74
4	Toyota			10	18			10		10			14	62
5	Renault	12		10		14			15	4				55
6	Opel				16	2			11	2	7		10	48
7	Nissan	2			10		8	12		6			8	46
8	Volkswagen	9		12							13			34
9	Subaru							11						11
10	Alfa Romeo					9								9
	Fiat										9			9
12	Ford							6						6
13	Citroën			4										4
14	Vauxhall			2										2
	Mazda						2							2
	Mitsubishi							2						2

Linki zewnętrzne

• Wyniki sezonu na stronie eWRC.com

Przypisy