Raffaello Maffei

Raffaello Maffei

Data i miejsce urodzenia	17 lutego 1451 Volterra
Data i miejsce śmierci	25 stycznia 1522 Volterra
Narodowość	włoska
Dziedzina sztuki	tłumacz
Ważne dzieła
Commentariorum rerum urbanarum libri XXXVIII
Multimedia w Wikimedia Commons

Raffaello Maffei OSM (także Raffaello Volterrano, ur. 17 lutego 1451 w Volterrze, zm. 25 stycznia 1522 tamże^[1]) – włoski humanista, teolog i historyk. Członek zgromadzenia zakonnego serwitów^[2].

Życiorys

Był jednym z czworga dzieci Lucii Seghieri i Gherarda di Giovanniego^[1]. Jego ojciec pracował jako sekretarz papieski Kaliksta III i Piusa II, a po jego śmierci Raffaello przejął po nim obowiązki^[1]. W młodości przebywał w Rzymie, gdzie jego ojciec był profesorem prawa na uniwersytecie – jednak Raffaello izolował się, poświęcając czas sprawom religijnym i studiom teologicznym i filozoficznym^[2]. Ponadto uczył się greki pod okiem Jerzego z Trapezuntu^[2]. W 1477 udał się na Węgry, do króla Macieja Korwina, wraz z kardynałem Ludwikiem z Aragonii^[2]. W latach osiemdziesiątych ożenił się i urodziło mu się dwoje dzieci^[1]. Po powrocie do Rzymu, do ok. 1502 roku pracował w Kurii Rzymskiej^[1]. Ożenił się i zamieszkał w rodzinnej Volterrze^[2]. Resztę życia spędził na wykładaniu filozofii i teologii w akademii, którą sam założył^[2]. Wybudował także klasztor klarysek w swoim mieście^[2]. Zmarł 25 stycznia 1522 w Volterrze^[1]. Został pochowany w grobowcu przy kościele św. Linusa^[1].

Twórczość

Jego największym dziełem było: "Commentariorum rerum urbanarum libri XXXVIII" (Rzym, 1506 i Paryż, 1516)^[2]. Składało się z trzech tomów zatytułowanych "Geografia", "Antropologia" i "Filologia"^[2]. W 1518 Maffei wydał także aneks opisujący życie czterech kolejnych papieży: Sykstusa IV, Innocentego VIII, Aleksandra VI i Piusa III^[2]. Przebywając w Volterrze, napisał dwa dzieła filozoficzno-teologiczne: "De institutione christiana" i "De prima philosophia"^[2]. Jako znawca języka greckiego, przetłumaczył dzieła greckich pisarzy, takich jak Homera, Ksenofonta czy Prokopiusza, a także kazania świętych Andrzeja z Krety i Jana z Damaszku^[2].

Przypisy