Przełęcz Tetmajera

Przełęcz Tetmajera
Widok na Przełęcz Tetmajera z Staroleśnego szczytu
Państwo	Słowacja
Wysokość	2563 m n.p.m.
Pasmo	Tatry, Karpaty
Sąsiednie szczyty	Zadni Gerlach, Gerlach
Położenie na mapie Tatr
Położenie na mapie Karpat
49°09′55,2″N 20°07′55,5″E/49,165333 20,132083

Przełęcz Tetmajera (słow. Gerlachovské sedlo, Tetmajerovo sedlo, niem. Tetmajerscharte, węg. Tetmajer-horhos) – położona na wysokości 2563 m n.p.m.^[1] (według wcześniejszych pomiarów 2590 m), ostro wcięta przełęcz, znajdująca się pomiędzy Zadnim Gerlachem w grani głównej a głównym wierzchołkiem Gerlacha, w słowackich Tatrach Wysokich. Jest to jedna z najwyżej położonych przełęczy tatrzańskich. Opadają z niej dwa duże żleby: Żleb Darmstädtera (w stronę Doliny Wielickiej) i Walowy Żleb (w stronę Doliny Batyżowieckiej). Dzięki swojemu wyglądowi przełęcz jest charakterystycznym elementem masywu Gerlacha.

Przełęcz zawdzięcza swoją nazwę taternikom, którzy nadali ją na cześć Kazimierza Przerwy-Tetmajera. Nazwy żlebów z niej opadających pochodzą od nazwisk Ludwiga Darmstädtera (przeszedł jako pierwszy Żleb Darmstädtera w 1899 r.) i Jędrzeja Wali młodszego (wraz z Januszem Chmielowskim jako pierwsi przeszli Walowy Żleb podczas wejścia na Zadni Gerlach w 1895 r.).

Pierwsze wejścia:

latem: Janusz Chmielowski, Jędrzej Wala młodszy, 24 sierpnia 1895 r.,
zimą: Gyula Hefty, Gyula Komarnicki, 9 lutego 1913 r.^[2]

Przypisy

↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online] .
↑ Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XII. Wschodnia Batyżowiecka Przełęcz – Litworowa Przełęcz. Warszawa: Sport i Turystyka, 1965, s. 63.

Bibliografia

Józef Nyka: Tatry słowackie. Przewodnik. Wyd. II. Latchorzew: Trawers, 1998. ISBN 83-901580-8-6.
Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.