Pierścienie Władzy

Ten artykuł od 2018-11 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Ten artykuł dotyczy artefaktów z mitologii Śródziemia. Zobacz też: Władca Pierścieni: Pierścienie Władzy.

Pierścienie Władzy (także Wielkie Pierścienie) – artefakty ze stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia.

Historia Pierścieni

Pierwotnie było dziewiętnaście Pierścieni Władzy. Ñoldorowie z Eregionu wykuli je korzystając z wiedzy zdobytej od Saurona. Sam Sauron, w tajemnicy, wykuł w ogniu Orodruiny dwudziesty – zwany Jedynym Pierścieniem. Obdarzył go znaczną częścią swej mocy, aby uzyskać władzę nad pozostałymi pierścieniami. Związał przy tym własne istnienie z istnieniem Pierścienia.

Ñoldorowie zdali sobie sprawę, że Sauron pragnie je kontrolować i zrezygnowali z używania pierścieni. Sauron wypowiedział im wojnę i przejął większość Pierścieni Władzy z wyjątkiem trzech najpotężniejszych, z którymi Ñoldorom z Eregionu udało się uciec. Sauron następnie przekazał siedem Pierścieni królom krasnoludów, a dziewięć możnym ludziom. Krasnoludowie używali Pierścieni w celu gromadzenia bogactw, ale nigdy nie poddali się władzy Saurona. Cztery z ich pierścieni zostały zniszczone przez smoki, trzy pozostałe Sauron odzyskał (ostatni z nich został odebrany Thráinowi, ojcu Thorina Dębowej Tarczy przed wydarzeniami opisanymi w Hobbicie). Ludzie, którzy otrzymali dziewięć pierścieni, ulegli potędze Jedynego i stali się Nazgûlami, Upiorami Pierścienia.

Trzy Pierścienie

Trzy Pierścienie Ñoldorów z Eregionu zostały wykute osobiście przez Celebrimbora i Sauron nigdy nie miał do nich dostępu. Ich nazwy pochodzą z quenyi.

Narya

W quenyi nárë (z rdzeniem nár) znaczy ogień. Stąd zwany był Pierścieniem Ognia^[1] i Czerwonym Pierścieniem. Miał osadzone czerwone oczko z rubinu.

Według Niedokończonych opowieści pierwszym jego właścicielem był Celebrimbor, który oddał Naryę razem z Vilyą Gil-Galadowi, królowi Ñoldorów, który to zaś powierzył Czerwony Pierścień Círdanowi^[2], władcy Mithlondu^[3], zatrzymując Vilyę.

Círdan, gdy witał Gandalfa w Mithlondzie przekazał mu go, gdyż wiedział, że czarodziej jest jednym z Majarów z Amanu i może wykorzystać pierścień, by „rozpalić chłodniejące serca świata”. Círdan wyrzekł się pierścienia ognia, gdyż jak sam powiedział: „Dopóki ostatni okręt nie odpłynie z Mithlondu ja nie znużę się tym światem” – pierścień ten chronił bowiem od znużenia.

Gandalf odpłynął z pierścieniem w Ostatniej Wyprawie Powierników Pierścieni^[4].

Nenya

W quenyi nén (z rdzeniem nen) znaczy woda, dlatego był to Pierścień Wody^[5]. Wykonany z mithrilu, z osadzonym diamentem.

Jego powiernicą była Galadriela z Lothlórien, która pod koniec Trzeciej Ery^[6] zabrała go na Zachód^[7].

Vilya

W quenyi vilya znaczy powietrze^[8]. Był wykonany ze złota z oprawionym szafirem. Pierścień ten uważany był za najpotężniejszy spośród Trzech danych elfom. Początkowo jego powiernikiem był Gil-galad, ale przekazał go Elrondowi pod koniec Drugiej Ery.

Po upadku Saurona moc tego Pierścienia zanikła i został wzięty przez Elronda za morze na początku Czwartej Ery^[7].

Przypisy