Opizio Pallavicini
| Kardynał prezbiter | |||
 | |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 15 października 1632 | ||
| Data i miejsce śmierci | 11 lutego 1700 | ||
| Arcybiskup Osimo | |||
| Okres sprawowania | 1689–1700 | ||
| Wyznanie | katolicyzm | ||
| Kościół | |||
| Kreacja kardynalska | 2 września 1686 | ||
| Kościół tytularny | Santi Silvestro e Martino ai Monti | ||
| |||
| Data konsekracji | nieznana | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | nieznany | ||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Opizio Pallavicini (ur. 15 października 1632 w Genui, zm. 11 lutego 1700 w Rzymie) – włoski kardynał.
Życiorys
Urodził się 15 października 1632 roku w Genui, jako syn Paola Girolama Pallaviciniego i Maddaleny Spinoli[1]. Po studiach uzyskał doktorat utroque iure, a następnie został referendarzem Trybunału Obojga Sygnatur[1]. 27 lutego 1668 roku został wybrany tytularnym arcybiskupem Efezu, a wkrótce potem – nuncjuszem w Toskanii[2]. Po czterech latach został przeniesiony do nuncjatury w Niemczech i przebywał tam przez osiem lat[2]. W okresie 1680–1688 był nuncjuszem w Polsce[1] zajmującym się także szpiegostwem, o czym Lubomirski w liście do króla Jana III Sobieskiego informował w słowach jest to wielki całej Rzeczypospolitej i imienia JKM nieprzyjaciel i domowy szpieg[3]. 2 września 1686 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santi Silvestro e Martino ai Monti[2]. W 1688 roku został arcybiskupem Spoleto, a rok później – Osimo[2]. Zmarł 11 lutego 1700 roku w Rzymie[1].
