Norny

Ten artykuł dotyczy mitologii nordyckiej. Zobacz też: język norn.

Norny (Szepcące) – w mitologii nordyckiej trzy wieszczki z plemienia olbrzymów^[1] [2] , tkaczki ludzkiego losu^[3] . Norny mieszkały w okolicach jednego z trzech korzeni wiecznie zielonego jesionu Yggdrasila, nieopodal mrocznej studni Urd (była ona źródłem siły drzewa)^[4]. W pobliżu znajdowało się święte jezioro^[3] , z którego czerpały wodę, by podlewać korzeń^[2] .

Imiona Norn

• Urd (Urdhr; Los, Przeznaczenie)^[5] ,
• Werdanda (Werndandi, Werdhandi, Stawanie Się)^[5] ,
• Skuld (Obowiązek)^[5] . Skuld wraz z Walkiriami przybywała na pola bitewne, by tam decydować o śmierci wojowników^[2] .

Norny tkały losy ludzi na osnowie ze złotych nici przyczepionych do nieba, lub też wycinały je w drewnie. Potrafiły zsyłać sny. Pojawiały się też przy narodzinach^[3]  i śmierci^[6] .

Wyróżniano również inne rodzaje norn (dające szczęście, nieszczęście, określające przyszłość różnych bytów). Te Norny mogły pochodzić zarówno od karłów (córki krasnoluda Dwalina), alfów, jak i samych Asów^[2] .

Na ścianie kościoła Borgund (Norwegia) odkryto inskrypcję mówiącą: „Zarówno dobro, jak i zło dają Norny, mnie przyniosły wielką boleść”^[6] .

Zobacz też

Zobacz multimedia związane z tematem: Norny

• Mojry
• Parki
• Rodzanice
• Pierścień Nibelunga – Zmierzch bogów

Przypisy

Bibliografia

• ArturA. Szrejter ArturA., Mitologia germańska : opowieści o bogach mroźnej Północy, wyd. 2 rozsz. i popr., Gdańsk: Wydawnictwo L&L, 2006, s. 239, ISBN 83-88595-99-7, OCLC 750042880 [dostęp 2021-06-28] .
• Andrzej MariaA.M. Kempiński Andrzej MariaA.M., Ilustrowany leksykon mitologii wikingów, wyd. 2, Poznań: Wydawnictwo KURPISZ, 2009, ISBN 978-83-7524-944-6, OCLC 316588683 [dostęp 2021-06-28] .
• MagdalenaM. Turowska-Rawicz MagdalenaM., Mitologie świata – Ludy Skandynawskie, Warszawa: Przedsiębiorstwo Wydawnicze Rzeczpospolita, 2007, ISBN 978-83-89840-13-4 .