Miara trywialna

Miara trywialna – miara przyporządkowująca każdemu zbiorowi mierzalnemu miarę zerową (zob. zbiór miary zero); równoważnie: miara jest trywialna wtedy i tylko wtedy, gdy miara całej przestrzeni jest równa zeru. Innymi słowy jest ona niezmiennicza (a więc quasi-niezmiennicza) dla dowolnej funkcji danej przestrzeni mierzalnej w siebie.

Własności

Niech μ {\displaystyle \mu } oznacza miarę trywialną określoną na pewnej przestrzeni mierzalnej ( X , M ) , {\displaystyle (X,{\mathfrak {M}}),} która jest zarazem przestrzenią topologiczną taką, że M {\displaystyle {\mathfrak {M}}} jest σ-algebrą borelowską na X . {\displaystyle X.}

  • Miara μ {\displaystyle \mu } trywialnie spełnia warunek regularności miary.
  • Miara μ {\displaystyle \mu } nigdy nie jest ściśle dodatnia, bez względu na ( X , M ) , {\displaystyle (X,{\mathfrak {M}}),} gdyż każdy zbiór mierzalny jest miary zero.
  • Ponieważ μ ( X ) = 0 , {\displaystyle \mu (X)=0,} to μ {\displaystyle \mu } zawsze jest miarą skończoną, a stąd także lokalnie skończoną.
  • Jeżeli X {\displaystyle X} jest przestrzenią Hausdorffa z jej σ-algebrą borelowską, to μ {\displaystyle \mu } trywialnie spełnia warunek wewnętrznej regularności (ciasności/jędrności) miary. Wraz z powyższą własnością oznacza to, że μ {\displaystyle \mu } jest wówczas miarą Radona. Istotnie, jest to wierzchołek stożka wszystkich nieujemnych miar Radona na X . {\displaystyle X.}
  • Jeżeli X {\displaystyle X} jest nieskończeniewymiarową przestrzenią Banacha z jej σ-algebrą borelowską, to μ {\displaystyle \mu } jest jedyną miarą na ( X , M ) , {\displaystyle (X,{\mathfrak {M}}),} która jest zarazem lokalnie skończona i niezmiennicza ze względu na wszystkie przesunięcia X {\displaystyle X} (zob. uwaga).
  • Jeżeli X {\displaystyle X} jest n {\displaystyle n} -wymiarową przestrzenią euklidesową R n {\displaystyle \mathbb {R} ^{n}} wraz z jej zwykłą σ-algebrą oraz n {\displaystyle n} -wymiarową miarą Lebesgue’a λ n , {\displaystyle \lambda _{n},} to μ {\displaystyle \mu } jest miarą osobliwą względem λ n . {\displaystyle \lambda _{n}.} Wystarczy rozłożyć R n {\displaystyle \mathbb {R} ^{n}} na A = R n { 0 } {\displaystyle A=\mathbb {R} ^{n}\setminus \{\mathbf {0} \}} oraz B = { 0 } {\displaystyle B=\{\mathbf {0} \}} i zauważyć, że μ ( A ) = λ n ( B ) = 0. {\displaystyle \mu (A)=\lambda _{n}(B)=0.}