Mięśnie otaczające gałkę oczną. Mięsień dźwigacz powieki górnej oznaczony numerem 9.
Mięsień dźwigacz powieki górnej (łac. musculus levator palpebrae superioris) – w anatomii człowieka jeden z mięśni otaczających gałkę oczną. Jest najwyżej położonym mięśniem z tej grupy, przebiegającym pod stropem oczodołu. Zaczyna się w pierścieniu ścięgnistym wspólnym, w okolicy powierzchni dolnej skrzydła mniejszego kości klinowej, z przodu od kanału wzrokowego[1][2]. Biegnie do przodu i w okolicy górnego brzegu oczodołu rozdziela się na dwie blaszki ścięgna końcowego. Blaszka powierzchowna (lamina superficialis), przechodząc między mięśniem okrężnym oka a tarczką górną, kończy się w skórze powieki. Blaszka głęboka (lamina profunda), zawierająca także włókna mięśniowe gładkie nazywane mięśniem tarczkowym górnym (musculis tarsalis superior), kończy się na przedniej i górnej powierzchni tarczki górnej[2][3].
Główna część mięśnia jest unerwiona przez gałąź górną nerwu okoruchowego (III nerwu czaszkowego), a mięsień tarczkowy górny przez zazwojowe włókna współczulne od zwoju szyjnego górnego. Skurcz mięśnia dźwigacza powieki górnej powoduje ruch powieki ku górze i wytwarza bruzdę powiekową górną. Porażenie objawia się opadaniem powieki (ptozą)[2][1].
Przypisy
↑ abRichard L.R.L.DrakeRichard L.R.L., A. WayneA.W.VoglA. WayneA.W., Adam W.M.A.W.M.MitchellAdam W.M.A.W.M., Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 3, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 106–107, ISBN 978-83-66548-16-9.
AdamA.BochenekAdamA., MichałM.ReicherMichałM., Anatomia człowieka. Tom V. Układ nerwowy obwodowy. Układ nerwowy autonomiczny. Powłoka wspólna. Narządy zmysłów, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, ISBN 978-83-200-3258-1.
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii. 
