Marian Jaźwiecki
podporucznik[1] | |
Data i miejsce urodzenia | 27 października 1895 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 22 września 1920 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | Armia Austro-Węgier |
Formacja | Legiony Polskie |
Jednostki | 1 pułk piechoty |
Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Marian Jaźwiecki (ur. 27 października 1895 we Lwowie, zm. 22 września 1920 pod Gibami[2]) – żołnierz Legionów Polskich, oficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Stanisława i Karoliny z Dereszów. Absolwent szkoły realnej we Lwowie, członek Związku Strzeleckiego[1]. W 1914 wstąpił do Legionów Polskich i otrzymał przydział do 1 pułku piechoty[1]. Po kryzysie przysięgowym ukrywał się przed władzami austriackimi.
W listopadzie 1918 walczył w obronie Lwowa. W tym też roku wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego i otrzymał przydział do 11 kompanii 5 pułku piechoty Legionów. W jego składzie walczył na froncie polsko-bolszewickim[1]. W bitwie pod Gibami przeciwko Litwinom, w krytycznej sytuacji, pod silnym ostrzałem nieprzyjaciela, poderwał kompanię do natarcia. Zginął podczas walki. Za czyn ten odznaczony został pośmiertnie Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[1].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 7990)[1]
- Krzyż Niepodległości – 8 listopada 1937 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[3]
- Krzyż Walecznych[1]
Przypisy
Bibliografia
- Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1934.
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.