Laura Mancinelli

Ten artykuł od 2018-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Laura Mancinelli

Data i miejsce urodzenia	18 grudnia 1933 Udine, Włochy
Data i miejsce śmierci	7 lipca 2016 Turyn, Włochy
Narodowość	włoska
Język	włoski, średnio-wysoko-niemiecki
Alma Mater	Uniwersytet Turyński (1956)
Dziedzina sztuki	esej, powieść, powieść historyczna
Ważne dzieła
Pieśń o Nibelungach. Problemy z wartością Dwunastu opatów z Challant
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Laura Mancinelli (/ˈlaura mantʃiˈnɛlli/; ur. 18 grudnia 1933 w Udine, zm. 7 lipca 2016 w Turynie) – włoska pisarka, germanistka, mediewistka, autorka powieści i esejów^[1].

Życiorys

Urodziła się w Udine w 1933 roku. Cztery lata wczesnego dzieciństwa spędziła w Rovereto, skąd wraz z rodziną przeniosła się do Turynu.

Po ukończeniu studiów doktoranckich na Uniwersytecie Turyńskim uczyła w szkole średniej, nie rezygnując z zainteresowania średniowieczną kulturą niemiecką.

W 1969 roku opublikowała esej Pieśń o Nibelungach. Problemy z wartością.

W latach 70. XX wieku wykładała filologię niemiecką na Uniwersytecie w Sassari. W 1976 z powołania Ladislao Mittner objęła katedrę historii języka niemieckiego na weneckim Uniwersytecie Ca’ Foscari.

Za radą Claudio Magris w 1972 przetłumaczyła z oryginału na język włoski Pieśń o Nibelungach (niem. Nibelungenlied). W 1978 ukończyła tłumaczenie utworu Tristan (niem. Tristan) Gottfried von Straßburg. W 1989 przetłumaczyła dwa dzieła Hartmann von Aue: Gregorius (niem. Gregorius) oraz Biednego Henryka (niem. Der arme Heinrich).

Po powrocie do Turynu w 1981 zadebiutowała jako prozatorka, wydając książkę Dwunastu opatów z Challant, powieść historyczną, którą zaczęła pisać w 1968 roku. W kolejnych latach wydała Il fantasma di Mozart (1986) i Il miracolo di santa Odilia (1989).

Chora na stwardnienie rozsiane, na początku lat 90. opuściła Katedrę Filologii Germańskiej.

Wybrana twórczość

Powieści

• Dwunastu opatów z Challant (I dodici abati di Challant – 1981, wyd. polskie 1991)^[2]

Przypisy