Kościół św. Lupusa w Amiens

Kościół św. Lupusa
Église Saint-Leu
Ilustracja
Widok z południowego zachodu
Państwo

 Francja

Region

 Hauts-de-France

Miejscowość

Amiens

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki (łaciński)

Diecezja

Amiens

Wezwanie

św. Lupusa z Sens

Wspomnienie liturgiczne

1 września

Historia
Data zakończenia budowy

1481

Dane świątyni
Styl

gotyk

Wieża kościelna
• liczba wież


1

Liczba naw

3

Położenie na mapie regionu Hauts-de-France
Mapa konturowa regionu Hauts-de-France, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Lupusa”
Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Lupusa”
Ziemia49°53′52″N 2°18′04″E/49,897778 2,301111
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół św. Lupusa (fr. Église Saint-Leu, pikard. Église Sant-Leu) – rzymskokatolicka świątynia znajdująca się we francuskim mieście Amiens.

Historia

Kościół wzniesiono w 1481 roku[1], wedle tradycji zastąpił on kaplicę poświęconą św. Lambertowi. W XVI wieku dobudowano dzwonnicę, której hełm runął w Wielkanoc 1581 roku, zabijając 68 osób. Świątynia została splądrowana podczas rewolucji francuskiej w 1793, a w XIX wieku gruntownie odremontowana[2]. 26 grudnia 1906 wpisana do rejestru zabytków[3].

Architektura i wyposażenie

Świątynia gotycka, trójnawowa, o układzie halowym, przykryta drewnianym stropem. Wieżę zdobi XV-wieczny portal, z maswerkowym, ażurowym tympanonem[2].

Wnętrze zdobi:

  • drewniana rzeźba Chrystusa z końca XV wieku,
  • ambona z ok. 1700 roku, autorstwa François Cressenta, przeniesiona z opactwa Saint-Jean-des-Prémontrés,
  • ołtarz Matki Bożej, z XVIII-wieczną, drewnianą rzeźbą Maryi z Dzieciątkiem i figurami św. Józefa i św. Wincentego a Paulo,
  • ołtarz Najświętszego Sakramentu z figurami św. Ludwika i św. Elżbiety[2].

Pierwsze organy w świątyni zainstalowano w okresie renesansu. W 1750 zostały przebudowane przez Charles'a Dallery'ego i inaugurowane 17 maja 1751. W 1839 zainstalowano nowy instrument autorstwa Etienne-Josepha Hanzego i zakonników z opactwa Valloires. Miały 32 registry, 3 manuały i pedał. Podczas przebudowy pod koniec XIX wieku liczbę registrów zwiększono do 37, zainaugurował je 19 grudnia 1875 słynny paryski organista Alexandre Guilmant. Drobne remonty miały miejsce w 1882 i 1938[4].

Galeria

  • Widok na kościół z wieży katedry
    Widok na kościół z wieży katedry
  • Południowa i wschodnia elewacja
    Południowa i wschodnia elewacja
  • Fasada
    Fasada
  • Portal wieży
    Portal wieży
  • Wnętrze w 1913
    Wnętrze w 1913
  • Organy
    Organy

Przypisy

  1. Eglise Saint-Leu [online], Amiens Tourisme, 20 czerwca 2002 [dostęp 2023-08-19]  (fr.).
  2. a b c Église Saint-Leu à Amiens [online], www.patrimoine-histoire.fr [dostęp 2023-08-19] .
  3. Eglise Saint-Leu à Amiens - PA00116053 [online], monumentum.fr [dostęp 2023-08-19] .
  4. Amiens Saint Leu [online], Les orgues de Picardie [dostęp 2023-08-19]  (fr.).