Kazimierz Schirmer
 Kazimierz Schirmer (przed 1933) | |||
 major artylerii | |||
| Data i miejsce urodzenia | 3 stycznia 1889 | ||
|---|---|---|---|
| Data śmierci | 28 grudnia 1938 | ||
| Przebieg służby | |||
| Siły zbrojne |
| ||
| Jednostki | 6 pułk artylerii ciężkiej | ||
| Stanowiska | dowódca dywizjonu artylerii | ||
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa | ||
| Odznaczenia | |||
    | |||
| |||
Kazimierz Eugeniusz Schirmer (ur. 3 stycznia 1889 we Lwowie, zm. 28 grudnia 1938[1]) – major artylerii Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się 3 stycznia 1889 we Lwowie jako syn Józefa i Marii z d. Gerhard[2][3]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej armii[4]. 1 stycznia 1916 roku został mianowany podporucznikiem rezerwy artylerii. W 1917 roku pełnił służbę w pułku artylerii polowej nr 4 K (niem. Feldartillerieregiment Nr 4 K)[5].
Uczestnik obrony Lwowa oraz wojny z Ukraińcami i bolszewikami w latach 1918–1920. Dowodził baterią w 4 pułku artylerii ciężkiej[4], który przemianowany został w 5 pułk artylerii ciężkiej, a następnie w 5 dywizjon artylerii ciężkiej by ostatecznie, w 1921, wejść w skład 6 pułku artylerii ciężkiej we Lwowie[6].
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 129. lokatą w korpusie oficerów artylerii[7]. W 1923 roku dowodził II dywizjonem 6 pułku artylerii ciężkiej[8][4]. W tym samym roku został przeniesiony do Rezerwy Oficerów Sztabowych Okręgu Korpusu Nr VI. Z dniem 1 marca 1924 roku został przydzielony do dyspozycji 10 pułku artylerii polowej w Łodzi, jako oficer nadetatowy[9]. 30 czerwca tego roku, na własną prośbę, został przeniesiony do rezerwy i przydzielony w rezerwie do 6 pułku artylerii ciężkiej[10][11]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VI[12].
Zmarł 28 grudnia 1938 roku. Pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (1921)[13][14]
- Krzyż Walecznych (1922)[15]
- Signum Laudis Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (Austro-Węgry)
- Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (Austro-Węgry)
- Krzyż Wojskowy Karola (Austro-Węgry)
Przypisy
- ↑ informacja na stronie nieobecni.pl
- ↑ Kolekcja VM ↓, s. 1.
- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne. Kolekcja Akt Personalnych i Odznaczeniowych Kazimierz Eugeniusz Schirmer.
- ↑ a b c Kolekcja VM ↓, s. 4.
- ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1089, 1244.
- ↑ Romanowski 1929 ↓, s. 3.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 191.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 789, 816.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 23 z 11 marca 1924 roku, s. 115.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 58 z 24 czerwca 1924 roku, s. 344.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 708, 763.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 133, 955.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 19 marca 1921 roku, s. 478.
- ↑ Romanowski 1929 ↓, s. 16.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 10 maja 1922 roku, s. 375.
Bibliografia
- Kazimierz Eugeniusz Schirmer. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.48-3968 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-05-10].
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
- Michał Romanowski: Zarys historii wojennej 6-go Pułku Artylerii Ciężkiej. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
Kontrola autorytatywna (osoba):
