Julie Delpy

Ten artykuł od 2023-10 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Julie Delpy

Julie Delpy (2019)
Data i miejsce urodzenia	21 grudnia 1969 Paryż
Zawód	aktorka, reżyserka, scenarzystka, kompozytorka, piosenkarka
Lata aktywności	od 1976
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Julie Delpy (ur. 21 grudnia 1969 w Paryżu) – francuska aktorka, reżyserka i scenarzystka. Jedna z najbardziej rozpoznawalnych gwiazd filmowych pochodzących z Francji, z uwagi na częste występy w amerykańskich filmach. Od 2001 roku posiada również amerykańskie obywatelstwo. Najbardziej znane kreacje stworzyła u boku Ethana Hawke’a w tryptyku Przed wschodem słońca (1995), Przed zachodem słońca, (2004) i Przed północą (2013) Richarda Linklatera oraz u Krzysztofa Kieślowskiego w Białym.

Życiorys

Jest jedyna córką aktorki Marie Pillet oraz aktora i reżysera teatralnego Alberta Delpy. Jako pięciolatka debiutowała u ich boku na scenie teatralnej. W filmie pojawiła się po raz pierwszy w Guerres civiles en France z 1978 roku.

Pojawiła się m.in. następnie w drobnej roli u Jeana-Luca Godarda w Detektywie (1985) U tego samego reżysera zaliczyła też debiut anglojęzyczny w adaptacji szekspirowskiego Króla Leara z 1987 roku, w filmie tym pojawia się Woody Allen.

Zdolna, cechująca się specyficzną „porcelanową” urodą Delpy od początku chętnie zatrudniania była przez europejskich mistrzów. Kolejno występowała u:

• Leosa Caraxa w Złej krwi (1986, nominacja do Cezara)
• Carlosa Saury w Ciemnej nocy (1989),
• Agnieszki Holland w filmie Europa, Europa (1990) – ten występ przyniósł jej międzynarodową rozpoznawalność
• Volkera Schlöndorffa w Homo Faber (1991, nominacja do Europejskiej Nagrody Filmowej) z Samem Shepardem.

Rola u Holland nie była jedynym polskim akcentem w karierze Delpy. W 1992 roku zagrała u Janusza Kijowskiego w Tragarzu puchu, oraz była jedną z głównych postaci trylogii Trzy kolory Krzysztofa Kieślowskiego kreując rolę żony Karola (Zbigniew Zamachowski) w Białym (1994).

Delpy przeprowadziła się do Nowego Jorku w 1990, a następnie kilka lat później do Los Angeles; od 2001 posiada również amerykańskie obywatelstwo^[1]. Między innymi stąd występuje od ostatniej dekady XX wieku w coraz większej ilości produkcji amerykańskich. W 1993 roku wystąpiła w roli Konstancji w anglojęzycznej ekranizacji Trzech muszkieterów w doborowej obsadzie.

W 1995 roku pojawiła się w roli głównej, u boku Ethana Hawke’a, w filmie Richarda Linklatera Przed wschodem słońca. Dziewięć lat później aktorzy ponownie spotkali się na planie kontynuacji filmu, zatytułowanej Przed zachodem słońca (2004). Jako współtwórczyni scenariusza (razem z Hawkem, Linklaterem i Kimem Krizanem) Delpy nominowana była m.in. Oscara i Independent Spirit Award, zaś jako odtwórczyni głównej roli została uhonorowana brytyjską Empire Award oraz nagrodą krytyków w San Francisco. W 2013 powstała trzecia część cyklu – Przed północą.

Zanim zadebiutowała jako reżyserka pełnometrażowego filmu Powiedz mi (2000) z udziałem Ethana Hawke’a, wystąpiła m.in. jako Sonia w telewizyjnej adaptacji Zbrodni i kary (1998), Julie w komedii Miki Kaurismäkiego Los Angeles bez mapy (1998) oraz lesbijka w komedii Cheerleaderka (1999). W 2000 roku zagrała w thrillerze Piasek, w 2001 – w niemiecko-amerykańskiej komedii Investigating Sex z Tilem Schweigerem, Nickiem Nolte i Neve Campbell, w 2004 – w miniserialu Frankenstein Kevina Connora, a w 2005 – w filmie Jima Jarmuscha Broken Flowers z Billem Murrayem. Rok 2006 to występ u boku Justina Theroux w thrillerze Tajemnica przeszłości oraz u boku Richarda Gere i Alfreda Moliny w dramacie Lasse Hallströma Blef.

W 2007 roku odniosła sukces jako scenarzystka i reżyserka komedii romantycznej Dwa dni w Paryżu z własnym udziałem (Delpy również samodzielnie zmontowała obraz). Film przyniósł jej nominację do Cézara za Najlepszy Scenariusz, nominację do Independent Spirit Award dla Najlepszego Debiutanckiego Filmu (nominacja dla Delpy jako jednej z producentek) oraz nagrodę Coup de Coeur na Międzynarodowym Festiwalu Filmów o Miłości.

Filmografia

Dyskografia

Julie Delpy jako jedna z nielicznych piosenkarek francuskich wydała w 2003 album anglojęzyczny, zatytułowany jej imieniem i nazwiskiem^[2]. Trzy piosenki w nim zamieszczone znalazły się później na scieźce dźwiękowej filmu Przed zachodem słońca (2004).

Komponuje muzykę do swoich filmów, była jej autorem dla Dwa dni w Paryżu (2007), a także dla kolejnego filmu pt. Krwawa hrabina (2009).

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Julie Delpy w bazie IMDb (ang.)
• Julie Delpy w bazie Filmweb