Jan Klejszmit

Jan Klejszmit

generał dywizji w st. spocz.
Data i miejsce urodzenia	3 stycznia 1947 Gdańsk
Przebieg służby
Lata służby	1965–2006
Siły zbrojne	Siły Zbrojne PRL Siły Zbrojne RP
Jednostki	• 12 DZ • WAM • Wojskowa Akademia Techniczna im. Jarosława Dąbrowskiego • AON • Dowództwo Garnizonu Warszawa • AON • Dowództwo Garnizonu Warszawa
Stanowiska	• dowódca plutonu w pz • dowódca kompanii w pz • dowódca batalionu w pz • szef sztabu – zastępca dowódcy pz • dowódca pz • szef sztabu DZ • zastępca komendanta WAM • zastępca rektora WAT • komendant – zastępca dowódcy garnizonu • zastępca komendanta AON • dowódca garnizonu
Późniejsza praca	• kanclerz Wojskowej Akademii Technicznej
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Jan Stefan Klejszmit (ur. 3 stycznia 1947 roku w Gdańsku) – generał dywizji Wojska Polskiego, dowódca 41 pułku zmechanizowanego (1980–1984), zastępca komendanta Akademii Obrony Narodowej ds. ogólnych (2001–2004), dowódca Garnizonu Warszawa (2004–2006).

Życiorys

W latach 1965–1968 był podchorążym Oficerskiej Szkoły Wojsk Zmechanizowanych im. Tadeusza Kościuszki, a od 1967 Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu. Na stopień podporucznika promowany w roku 1968 przez gen. Wojciecha Jaruzelskiego^[1]. Zawodową służbę wojskową rozpoczął jako dowódca plutonu piechoty zmotoryzowanej w 41 pułku zmechanizowanym, 12 Dywizji Zmechanizowanej w Szczecinie. Następnie został wyznaczony na stanowisko dowódcy kompanii piechoty tego pułku. W 1974 awansowany na stopień kapitana^[1]. W tym samym roku został skierowany do Stargardu Szczecińskiego, gdzie objął stanowisko dowódcy batalionu w 9 pułku zmechanizowanym, którym był do 1975. Po ukończeniu Akademii Sztabu Generalnego w Warszawie objął obowiązki szefa sztabu – zastępcy dowódcy 5 pułku zmechanizowanego, 12 Dywizji Zmechanizowanej w Szczecinie. W 1979 roku otrzymał awans na stopień majora^[1].

W latach 1980–1984 był dowódcą 41 pułku zmechanizowanego, 12 Dywizja Zmechanizowana w Szczecinie. Dowodzona przez niego jednostka dwukrotnie zdobyła tytuł przodującego pułku w Pomorskim Okręgu Wojskowym oraz uznana została za przodujący pułk w Wojsku Polskim^[1]. W 1983 roku został awansowany na stopień podpułkownika^[2]. Od 1984 do 1986 roku pełnił obowiązki szefa sztabu 12 Dywizji Zmechanizowanej^[3]. W 1986 roku objął obowiązki zastępcy komendanta ds. liniowych Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi i pełnił je do 1993. W 1987 roku otrzymał awans na stopień pułkownika^[2]. Przez cztery kolejne lata (1993–1997) był zastępcą rektora ds. ogólnych Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie. Absolwent Podyplomowych Studiów Operacyjno Strategicznych (PSOS) w Akademii Obrony Narodowej w Warszawie, po czym powrócił na WAT na stanowisko zastępcy komendanta^[1].

3 maja 1997 roku z rąk Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Aleksandra Kwaśniewskiego otrzymał akt mianowania na stopień generała brygady i objął stanowisko komendanta – zastępcy dowódcy Garnizonu Warszawa. W roku 1999 dowodzona przez niego jednostka wyróżniona została „Znakiem Honorowym Sił Zbrojnych RP”. Brał czynny udział w zabezpieczeniu trzech pielgrzymek papieża do Polski^[4]. W tym okresie członek prezydium Polskiego Związku Podnoszenia Ciężarów, członek Okręgowej Mazowieckiej Rady Łowieckiej, prezes Okręgowego Związku Strzelectwa Sportowego, prezes Wojskowego Koła Łowieckiego^[4]. Od 2001 pełnił funkcję zastępcy komendanta Akademii Obrony Narodowej ds. ogólnych^[1]. W maju 2004 objął obowiązki zastępcy dowódcy Garnizonu Warszawa, a 15 sierpnia 2005 roku przyjął z rąk prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego akt mianowania na stopień generała dywizji^[5]. Od września 2004 roku do grudnia 2006 roku pełnił funkcję dowódcy Garnizonu Warszawa^[1][6]. Jako dowódca Garnizonu Warszawa uczestniczył w spotkaniach z Janem Pawłem II i jego następcą Benedyktem XVI. Był świadkiem uroczystego otwarcia cmentarzy wojskowych w Charkowie, Miednoje, Katyniu i we Lwowie^[4]. Po przejściu w stan spoczynku, podjął pracę w WAT, gdzie został kanclerzem uczelni^[7][8][9].

Żonaty, dwoje dzieci: syn – oficer WP, chirurg; córka – oficer WP, absolwentka wydziału lekarskiego Akademii Medycznej w Łodzi^[10]. Zamiłowania - żeglarstwo, tenis i łowiectwo^[11].

Awanse^[1]

• podporucznik – 1968
• porucznik – 1971
• kapitan – 1975
• major – 1979
• podpułkownik – 1983
• pułkownik – 1987
• generał brygady – 1997^[11]
• generał dywizji – 15 sierpnia 2005^[12]

Służba wojskowa^[1]

• 1968-1970 – dowódca plutonu piechoty zmechanizowanej w 41 pułku zmechanizowanym, 12 Dywizji Zmechanizowanej w Szczecinie
• 1970-1974 – dowódca kompanii piechoty zmechanizowanej w 41 pułku zmechanizowanym, 12 Dywizji Zmechanizowanej w Szczecinie
• 1974-1978 – dowódca batalionu w 9 pułku zmechanizowanym w Stargardzie Szczecińskim
• 1978-1980 – szef sztabu – zastępca dowódcy 5 pułku zmechanizowanego, 12 Dywizji Zmechanizowanej w Szczecinie
• 1980-1984 – dowódca 41 pułku zmechanizowanego, 12 Dywizji Zmechanizowanej w Szczecinie
• 1984-1986 – szef sztabu 12 Dywizji Zmechanizowanej w Szczecinie
• 1986-1993 – zastępca komendanta Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi
• 1993-1997 – zastępca rektora Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie
• 1997-2001 – komendant – zastępca dowódcy Garnizonu Warszawa
• 2001-2004 – zastępca komendanta Akademii Obrony Narodowej w Warszawie
• 2004-2006 – dowódca Garnizonu Warszawa

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2000)^[13][14]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[1]
• Złoty Krzyż Zasługi^[1]
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”^[8]
• Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
• Brązowy Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”^[8]
• wpis do Księgi Honorowej Wojska Polskiego – 2006^[15]
• Medal „Milito Pro Christo” – 2011^[16]
• dwukrotny tytuł „Przodujący Oddział” Pomorskiego Okręgu Wojskowego – (1983-1984)^[1]
• tytuł „Przodujący Oddział” w Siłach Zbrojnych RP – 1984^[1]
• Odznaka Skoczka Spadochronowego Wojsk Powietrznodesantowych – 1967
• Znak Honorowy Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej – 1999^[1]
• Odznaka pamiątkowa 41 pułku zmechanizowanego – 1980 ex officio
• Odznaka pamiątkowa Garnizonu Warszawa – 2004 ex officio
• Honorowa Odznaka Organizacyjna „Za Zasługi dla Federacji Stowarzyszeń Rezerwistów i Weteranów Sił Zbrojnych RP” – 2013^[17]

Przypisy

Bibliografia

• Dariusz Faszcza: 12 Szczecińska Dywizja Zmechanizowana. 70 lat służby na Pomorzu Zachodnim (1945-2015). Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2015. ISBN 978-83-63755-75-1.
• Mariusz Jędrzejko, Mariusz Krogulski, Marek Paszkowski: Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej (1989-2002). Warszawa: Von Borowiecky, 2002. ISBN 83-87689-46-7.
• dr Grzegorz Jasiński (red.): Kronika Wojska Polskiego 2012. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2013, s. 32. ISSN 1734-2317.
• Krzysztof Komorowski (red.): Kronika Wojska Polskiego 2008. Warszawa: Ministerstwo Obrony Narodowej – Wojskowe Biuro Badań Historycznych, 2009, s. 236. ISSN 1734-2317.
• Krzysztof Komorowski (red.): Kronika Wojska Polskiego 2007. Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2008, s. 55. ISSN 1734-2317.
• Krzysztof Komorowski (red.): Kronika Wojska Polskiego 2006. Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2007, s. 198. ISSN 1734-2317.
• O zmianach organizacyjnych w Akademii, „Biuletyn Akademii Obrony Narodowej”, Warszawa 2002, ISSN 1642-0128 .
• Katedra polowa Wojska Polskiego - gen. dyw. Jan Klejszmit. katedrapolowa.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-22)].
• Dziennik Urzędowy Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” z 2000, 2005

Linki zewnętrzne

• gen. dyw. Jan Klejszmit, dowódca garnizonu Warszawa (2006), fotografia (1)
• gen. dyw. Jan Klejszmit, dowódca garnizonu Warszawa (2006), fotografia (2)
• gen. dyw. w st. spocz. Jan Klejszmit, kanclerz WAT (L) (2015), fotografia (3)
• gen. dyw. w st. spocz. Jan Klejszmit, kanclerz WAT (P2) (2011), fotografia (4)