Język iatmul
| Obszar | Sepik Wschodni (Papua-Nowa Gwinea) | ||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących | 46 tys. (2012) | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | ian | ||
| IETF | ian | ||
| Glottolog | iatm1242 | ||
| Ethnologue | ian | ||
| WALS | iat | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język iatmul (Gepma Kwudi, Gepma Kwundi, Ngepma Kwundi) – język sepicki używany w prowincji Sepik Wschodni w Papui-Nowej Gwinei[1]. Według danych szacunkowych z 2012 r. posługuje się nim 46 tys. osób[2].
Dzieli się na dwa dialekty: nyaura, palimbei. Niegdyś służył jako regionalna lingua franca[3]. W powszechnym użyciu jest też tok pisin, a w mniejszym zakresie język angielski[4].
Określenie „iatmul” nie jest używane przez samą społeczność. Zostało wprowadzone w 1932 r. i pochodzi od nazwy jednego z klanów[2].
Sporządzono opis jego gramatyki[5]. Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Przypisy
- ↑ a b David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Iatmul, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ a b Jendraschek 2012 ↓, s. 3.
- ↑ Mühlhäusler i in. 1992 ↓, s. 421.
- ↑ Jendraschek 2012 ↓, s. 8.
- ↑ Jendraschek 2012 ↓.
Bibliografia
- Gerd Jendraschek: A grammar of Iatmul. University of Regensburg, 2012. OCLC 816072585. [dostęp 2022-08-14]. (ang.).
- Peter Mühlhäusler, Tom Dutton, Even Hovdhaugen, Stephen A. Wurm: Precolonial patterns of intercultural communication in the Pacific Islands. W: Stephen A. Wurm, Peter Mühlhäusler, Darrell T. Tryon (red.): Atlas of Languages of Intercultural Communication in the Pacific, Asia, and the Americas: Vol I: Maps. Vol II: Texts. Berlin–New York: Walter de Gruyter, 1996, s. 401–437, seria: Trends in Linguistics. Documentation 13. DOI: 10.1515/9783110819724.2.401. ISBN 978-3-11-081972-4. OCLC 1013949454. [dostęp 2022-08-14]. (ang.).
