Józef Burhardt
 generał brygady | |||
| Data i miejsce urodzenia | 1 kwietnia 1863 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 5 października 1938 | ||
| Przebieg służby | |||
| Lata służby | 1880–1909, | ||
| Siły zbrojne |
| ||
| Główne wojny i bitwy | |||
| Odznaczenia | |||
 | |||
| |||
Józef Burhardt (ur. 1 kwietnia 1863 w Kutnie, zm. 5 października 1938 w Opaleniu) – generał brygady Wojska Polskiego.
Życiorys
Józef Burhardt urodził się 1 kwietnia 1863 w Kutnie, w rodzinie Stanisława i Aleksandry z Chodeckich[1]. Absolwent Korpusu Kadetów w Petersburgu, szkoły junkrów piechoty i Mikołajewskiej Szkoły Inżynieryjnej. W 1904 został naczelnym inspektorem Syberyjskiego Okręgu Wojskowego. Podczas I wojny światowej inspektor inżynier. W 1909, w stopniu podpułkownika, pełnił służbę w Irkuckiej Junkierskiej Szkole Piechoty w Irkucku na stanowisku wykładowcy. Od 10 czerwca 1919 w Wojskach Polskich na Syberii.
Po powrocie do Polski do 10 marca 1921 roku był szefem saperów w Dowództwie Okręgu Generalnego „Warszawa”. Od 19 sierpnia 1921 roku był kierownikiem Departamentu VI Technicznego Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. Od 1 marca 1922 roku w rezerwie oficerów sztabowych DOK I Warszawa.
Z dniem 1 listopada 1922 roku został przeniesiony w stan spoczynku, w stopniu pułkownika, z prawem noszenia munduru[2]. 26 października 1923 Prezydent RP, Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu generała brygady ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku[3][4][5][6]. Zamieszkał w folwarku Opalenie, gdzie zmarł. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera 12A-1-25)[7].
Był żonaty z Heleną z Gozdeckich, z którą miał córkę Helenę[1].
Autor wydanej w 1923 roku nakładem Wojskowego Instytutu Geograficznego roku książki „Fortyfikacja stała”.
Awanse
- chorąży (Прапорщик) - 1882
- podporucznik (Подпоручик) - 1884
- porucznik (Поручик) - 1887
- sztabskapitan (Штабс-капитан) - 1891
- kapitan (Капита́н) - 1895
- podpułkownik (Подполковник) - 1905
- pułkownik (Полковник) - 1910
- generał brygady - 26 października 1923
Ordery i odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[8]
Przypisy
- ↑ a b Stawecki 1994 ↓, s. 90.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 33 z 16 września 1922 roku, s. 719.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1576.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1405.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 879.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 322.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
Bibliografia
- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
- Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918–1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.
- Tomasz Wesołowski: Limes Polonicus - gen. bryg. inż. Józef Burhardt (1863–1938) i jego koncepcja ufortyfikowania granic Rzeczypospolitej. T. 1. Białystok: Ośrodek Badań Historii Wojskowej Muzeum Wojska w Białymstoku, 2012. ISBN 978-83-86232-19-2.
- Tomasz Wesołowski: Limes Polonicus - gen. bryg. inż. Józef Burhardt (1863–1938) i jego koncepcja ufortyfikowania granic Rzeczypospolitej. T. 2. Białystok: Ośrodek Badań Historii Wojskowej Muzeum Wojska w Białymstoku, 2014. ISBN 978-83-86232-28-4.
Kontrola autorytatywna (osoba):
