Hugon Kowarzyk

Hugon Kowarzyk
Data i miejsce urodzenia	10 grudnia 1906 Jaworzno
Data i miejsce śmierci	7 marca 1985 Wrocław
profesor nauk medycznych
Specjalność: fizjologia patologiczna
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Doktorat	1930
Habilitacja	1939
Profesura	1946
Polska Akademia Nauk
Status	członek rzeczywisty

Doktor honoris causa Uniwersytet Wrocławski – 1983

Uczelnia	Uniwersytet Jagielloński Uniwersytet Wrocławski Akademia Medyczna we Wrocławiu
Odznaczenia

Hugon Kowarzyk (ur. 10 grudnia 1906 w Jaworznie, zm. 7 marca 1985 we Wrocławiu) – polski lekarz fizjopatolog.

Życiorys

Ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie w 1930 uzyskał tytuł doktora wszech nauk lekarskich, a w 1939 habilitację. Przed 1939 był pracownikiem naukowym Zakładu Patologii Ogólnej i Doświadczalnej UJ (asystent, docent), a od 1945 do 1946 kierownikiem tegoż. Zamieszkiwał na osiedlu Salwator.

Po II wojnie światowej w 1946 osiadł we Wrocławiu. Był profesorem na Uniwersytecie Wrocławskim, gdzie organizował Wydział Lekarski i był kierownikiem Katedry i Zakładu Patologii Ogólnej i Doświadczalnej, zaś od 1950 do 1977 na Akademii Medycznej we Wrocławiu. W 1946 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1957 profesora zwyczajnego. Sprawował stanowisko prodziekana (1946-1947) i dziekana (1947-1948) wydziału. Równolegle od 1955 do 1968 kierował Zakładu Patofizjologii Instytutu Immunologii i Terapii Doświadczalnej Polskiej Akademii Nauk we Wrocławiu. W 1958 został członkiem korespondentem, a w 1970 członkiem rzeczywistym PAN^[1]. Od 1968 do 1980 pełnił funkcję przewodniczącego Komitetu Podstawowych Nauk Medycznych PAN. Był współzałożycielem oraz w latach 1974–1985 prezesem Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego. Należał także do międzynarodowych towarzystw, np.: New York Academy of Sciences, Deutsche Akademie der Naturforscher in Halle, Międzynarodowego Towarzystwa Hematologicznego.

W pracy naukowej zajmował się krzepliwością krwi, hematologii, wektokardiografią i cytogenetyką. Badania naukowe prowadził ze swoją żoną Heleną Kowarzyk.

We Wrocławiu ustanowiono ulicę Hugona Kowarzyka^[2].

Publikacje

Promieniowanie mitogenetyczne, a wpływ ciał lotnych ze zmiażdżonych tkanek cebuli na zjawiska koloidalne (1930)
Badania nad rozkładem acetylocholiny w ustroju i jego fizjologicznym znaczeniem: Rozkład acetylocholiny we krwi rozmaitych zwierząt, Część 1 (1937, współautorzy: Jerzy Fegler, Jerzy Szpunar)
Elektrofizyka mózgu (1946)
The Experimental Aberrations of Vanessidae (1948)
Podstawy elektrokardiografii (1949, współautorka: Helena Kowarzyk)
Wektorkardiografia przestrzenna. Praca zespołowa z udziałem L Gieca (1959, współautorka: Helena Kowarzyk)
Wektokardiografia przestrzenna (1959)
Spatial Vectorcardiography (1960, współautorka: Helena Kowarzyk)

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (22 lipca 1951, za wybitną działalność naukową w dziedzinie medycyny)^[3]
Doktor honoris causa Uniwersytetu Wrocławskiego (1983)
Nagroda państwowa I stopnia (1964, zespołowa)
Członek honorowy Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Legnicy

Przypisy

↑ KOWARZYK, Hugon [online], Polska Akademia Nauk - Członkowie PAN [dostęp 2023-02-03] (pol.).
↑ Osiedle Kowarzyka. dolny-slask.org.pl. [dostęp 2018-03-03].
↑ M.P. z 1951 r. nr 75, poz. 1024.