Hans Werner Richter

Hans Werner Richter

Hans Werner Richter w Monachium w 1992 roku
Data i miejsce urodzenia	12 listopada 1908 Bansin
Data i miejsce śmierci	23 marca 1993 Monachium
Dziedzina sztuki	pisarz
Multimedia w Wikimedia Commons

Hans Werner Richter (ur. 12 listopada 1908 w Bansin, zm. 23 marca 1993 w Monachium) – niemiecki pisarz

Życiorys

Urodził się na wyspie Uznam, był piątym z siedmiorga dzieci rybaka. Uczęszczał do szkoły w Bansin, następnie, w latach 1924-1927, uczył się księgarstwa w Świnoujściu. W 1928 roku wyjechał do Berlina, gdzie pracował jako pomocnik sprzedawcy w księgarni. W 1930 roku wstąpił do Komunistycznej Partii Niemiec (KPD), w 1932 został z niej wykluczony pod zarzutem zbyt trockistowskich poglądów. W 1933 roku, po objęciu władzy przez Adolfa Hitlera, próbował nawiązać kontakty z członkami, nielegalnej wówczas KPD, aby zorganizować grupę ruchu oporu. Po niepowodzeniu zdecydował się na emigrację do Paryża.

Po roku wrócił do Berlina, gdzie pracował w księgarniach i wydawnictwach. W lutym 1940, został na krótko aresztowany przez Gestapo, jako podejrzany o kierowanie grupą pacyfistycznej młodzieży. Uznano go jednak za niewinnego i zwolniono. W maju tego samego roku powołano go do wojska i wcielono do Wehrmachtu. Brał udział w kampanii włoskiej, w listopadzie 1943 w okolicach Monte Cassino został wzięty do niewoli amerykańskiej. W obozach jenieckich, najpierw w Camp Ellis (Illinois) potem w Fort Kearney (na Rhode Island) przebywał do 1946 roku. Poznał tam Alfreda Anderscha, Gustava René Hocke'a(inne języki) oraz Waltera Kolbenhoffa(inne języki), z którymi współpracował przy wydawaniu pisma Der Ruf przeznaczonego dla jeńców niemieckich w Ameryce.

Po powrocie do Niemiec osiadł w Monachium. W 1947 roku razem z Anderschem i René Hocke'a utworzył kolejne czasopismo, również nazwane Der Ruf. W obliczu rozpoczynającej się zimnej wojny, amerykańskie władze okupujące Niemcy uznały jednak, że magazyn wykazuje prokomunistyczny charakter i wydały zakaz jego wydawania. Richter zainicjował wówczas regularne spotkania osób związanych z czasopismem. Z czasem uczestników tych spotkań zaczęto określać Grupą 47, a Richter pozostał jej liderem.

W 1949 roku została opublikowana jego pierwsza powieść zatytułowana Die Geschlagenen, przygotowywana w czasie pobytu w obozach jenieckich. Kolejna powieść Sie fielen aus Gottes Hand została uhonorowana nagrodą René-Schickele-Preis.

Zmarł 23 marca 1993 w Monachium, został pochowany w rodzinnym Bansin.

Twórczość

• Die Geschlagenen (powieść, 1949)
• Sie fielen aus Gottes Hand (powieść, 1951)
• Spuren im Sand (powieść, 1953)
• Linus Fleck oder Der Verlust der Würde (1959)
• Du sollst nicht töten (powieść, 1962)
• Bestandsaufnahme. Eine deutsche Bilanz (1962)
• Bismarck (1964)
• Plädoyer für eine neue Regierung oder Keine Alternative (1965)
• Karl Marx in Samarkand (1966)
• Blinder Alarm. Geschichten aus Bansin (1970)
• Briefe an einen jungen Sozialisten (autobiografia, 1974)
• Die Flucht nach Abanon (1980)
• Die Stunde der falschen Triumphe (powieść, 1981)
• Ein Julitag (powieść, 1982)

Wyróżnienia i nagrody

• 1951: Fontane-Preis
• 1952: René-Schickele-Preis
• 1978: tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu w Karlsruhe
• 1986: Großen Literaturpreis der Bayerischen Akademie der Schönen Künste

Bibliografia

• Biografia w LeMO (Lebendiges Museum Online)
• Biografia w Neue Deutsche Biographie (NDB)