Emil Erlenmeyer
 | |||
| Pełne imię i nazwisko | Richard August Carl Emil Erlenmeyer | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 28 czerwca 1825 | ||
| Data i miejsce śmierci | 22 stycznia 1909 | ||
| Zawód, zajęcie | chemik, farmaceuta | ||
| |||
Emil Erlenmeyer, właśc. Richard August Carl Emil Erlenmeyer (ur. 28 czerwca 1825 w Taunusstein, zm. 22 stycznia 1909 w Aschaffenburgu) – niemiecki chemik i farmaceuta.
Studiował na Uniwersytecie w Gießen u Justusa von Liebiga[1] oraz na Uniwersytecie w Heidelbergu u Augusta von Kekulé. Współpracował z Robertem Bunsenem w dziedzinie badań nawozów. W latach 1868–1883 był profesorem w Monachijskiej Szkole Politechnicznej[1].
Jego prace badawcze obejmowały odkrycie i zsyntetyzowanie kilku związków organicznych (kwas 2-metylopropanowy, 1865), ale najbardziej jest znany z opracowania tzw. kolby stożkowej Erlenmeyera (erlenmajerka)[1]. W 1868 roku zsyntetyzował także guanidynę i podał jej poprawny wzór. Jest on również autorem syntezy tyrozyny[2]. Erlenmeyer jest także twórcą powszechnie przyjętej teorii budowy naftalenu, jako związku złożonego z dwóch pierścieni benzenowych o dwóch wspólnych atomach węgla. Również on w 1880 roku opracował tzw. regułę Erlenmeyera, która jest podstawą wyjaśnienia zjawiska tautomerii keto-enolowej[1].
W 1883 roku zrezygnował z pracy naukowej z powodów zdrowotnych, zmarł 22 stycznia 1909 roku w Aschaffenburgu[1].
Wybrane publikacje
- Lehrbuch der organischen Chemie, 1867 (razem z R. Meyerem, O. Hechtem, H. Goldschmidtem, K. v. Buschka)[1]
- Aufgabe des chemischen Unterrichts gegenüber Wissenschaft und Technik, 1871[1]
- Einfluß Liebig’s auf die Entwicklung der reinen Chemie, 1874[1]
Przypisy
Bibliografia
- OttoO. Krätz OttoO., Das Portrait: Emil Erlenmeyer 1825-1909, „Chemie in unserer Zeit”, 6 (2), 1972, s. 53–58, DOI: 10.1002/ciuz.19720060204 (niem.).
- M.M. Conrad M.M., Emil Erlenmeyer, „Berichte der deutschen chemischen Gesellschaft”, 43 (3), 1910, s. 3645–3664, DOI: 10.1002/cber.191004303163 [dostęp 2019-06-11] (niem.).
- B.B. Lepsius B.B., Friedr. Gustav Karl Emil Erlenmeyer 1864-1921, „Berichte der deutschen chemischen Gesellschaft (A and B Series)”, 54 (5), 1921, A107–A113, DOI: 10.1002/cber.19210540539 [dostęp 2019-06-11] (niem.).
- Otto N.O.N. Witt Otto N.O.N., Emil Erlenmeyer, 1825–1909, „J. Chem. Soc., Trans.”, 99, 1911, s. 1646–1668, DOI: 10.1039/CT9119901646 (ang.).
Linki zewnętrzne
- EricE. Fontain EricE., Emil Erlenmeyer (1825 – 1909) [online], www.chemie.tu-muenchen.de [zarchiwizowane z adresu 2006-06-28] (niem.).
Kontrola autorytatywna (osoba):
