David Tua

David Tua
Ilustracja
Pseudonim

Tuaman

Data i miejsce urodzenia

21 listopada 1972
Apia

Obywatelstwo

Samoa

Wzrost

178 cm

Styl walki

praworęczny

Kategoria wagowa

ciężka

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

58

Zwycięstwa

52

Przez nokauty

43

Porażki

4

Remisy

2

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Nowa Zelandia
Igrzyska olimpijskie
brąz Barcelona 1992 boks
(waga ciężka)
Mistrzostwa świata
brąz Sydney 1991 boks (waga ciężka)
  1. ↑ Bilans walk aktualny na 16 listopada 2013.
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

David Tua (ur. 21 listopada 1972 w Apii) – samoański bokser wagi ciężkiej.

Kariera amatorska

Amatorską karierę bokserską rozpoczął w Nowej Zelandii, dokąd wyemigrował w dzieciństwie wraz z rodziną. Swój pierwszy ważniejszy tytuł zdobył w 1988 roku, zostając mistrzem Nowej Zelandii w wadze ciężkiej. Reprezentując ten kraj, w 1991 roku zdobył brązowy medal na mistrzostwach świata w Sydney (w półfinale przegrał z Féliksem Savónem)[1], a rok później został brązowym medalistą letnich igrzysk olimpijskich w Barcelonie (w walce o finał przegrał z Davidem Izonritei)[2].

Kariera zawodowa

Tua przeszedł na zawodowstwo w 1992 roku. 15 marca 1996 roku, w swojej dwudziestej trzeciej walce, znokautował Johna Ruiza, przyszłego mistrza świata, w zaledwie 19 sekund[3]. Kolejne trzy walki także zakończył przed czasem. Pokonał między innymi Olega Maskajewa, kolejnego przyszłego mistrza świata.

Pierwszą porażkę poniósł w swojej 28 walce – z Nigeryjczykiem Ike'm Ibeabuchim[4]. Po tej porażce nastąpiło kolejnych dziesięć zwycięstw, w tym nokaut jeszcze jednego przyszłego mistrza świata, Hasima Rahmana[5].

Tua doczekał się w końcu walki o mistrzostwo świata dwóch organizacji: WBO i IBO. W dniu 11 listopada 2000 roku w Las Vegas okazał się jednak o wiele słabszy od Lennoxa Lewisa i przegrał z nim zdecydowanie na punkty[6].

Po porażce z Lewisem starał się odbudować dawną formę i wygrał walkę z Danellem Nicholsonem, lecz kolejny pojedynek przegrał na punkty z Chrisem Byrdem[7]. Następne walki to kolejne dobre wyniki – między innymi zwycięstwo nad Fresem Oquendo i kolejny błyskawiczny nokaut, w 30 sekundzie pierwszej rundy, z Michaelem Moorerem, byłym mistrzem świata[8].

23 marca 2003 roku stoczył swój drugi pojedynek z Hasimem Rahmanem, który zakończył się remisem[9]. W 2004 roku nie stoczył żadnej walki. Ponownie zaczął boksować w 2005 roku, pokonując m.in. Cisse Salifa i do września 2007 roku pokonał siedmiu mniej znanych bokserów. Następnie zrezygnował z boksu na kolejne dwa lata. Na ring powrócił po raz kolejny w październiku 2009 roku, nokautując w drugiej rundzie Shane'a Camerona[10]. 31 marca 2010 roku pokonał na punkty po jednostronnym pojedynku Fridaya Ahunanyę[11]. Niecałe cztery miesiące później zremisował z Monte Barettem, mimo że w ostatniej rundzie był liczony[12]. 19 marca 2011 roku Tua pokonał Demetrice'a Kinga, a pięć miesięcy później stoczył rewanżowy pojedynek z Barrettem, który przegrał na punkty po jednogłośnej decyzji sędziów[13].

Przypisy

  1. ↑ 6.World Championships - Sydney, Australia - November 15-23 1991. Amateur Boxing Results. [dostęp 2013-07-13].
  2. ↑ 25.Olympic Games - Barcelona, Spain - July 27 - August 9 1992. Amateur Boxing Results. [dostęp 2013-07-13].
  3. ↑ Geoffrey Ciani: The Disappointing Career of David Tua. East Side Boxing, 2005-10-21. [dostęp 2013-07-13]. (ang.).
  4. ↑ Wake Andrew: Ike Ibeabuchi – The Return of the King, or is it?. East Side Boxing, 2007-10-29. [dostęp 2013-07-13]. (ang.).
  5. ↑ Luis Escobar: Tua TKO's Rahman In Ten. The Boxing Times, 1998-12-19. [dostęp 2013-07-13]. (ang.).
  6. ↑ Ed Schuyler Jr.: Lennox Lewis defeats David Tua. The Independent, 2000-11-12. [dostęp 2013-07-13]. (ang.).
  7. ↑ John Gregg: Byrd Dances Away with Victory over Tua. The Boxing Times, 2001-08-18. [dostęp 2013-07-13]. (ang.).
  8. ↑ Ron Dicker: Tua Beats Moorer In Matter Of Seconds. The New York Times, 2002-08-18. [dostęp 2013-07-13]. (ang.).
  9. ↑ Hasim Rahman vs. David Tua (2nd meeting). Boxrec.com. [dostęp 2013-07-13]. (ang.).
  10. ↑ Ray Wheatley: Tua stops Carmeron. Fightnews.com, 2009-10-03. [dostęp 2013-07-13]. (ang.).
  11. ↑ Ray Wheatley: More on Tua-Ahunanya. Fightnews.com, 2010-03-31. [dostęp 2013-07-13]. (ang.).
  12. ↑ Rick Scharmberg, Kurt Wolfheimer: Tua, Barrett draw at the Trop. Fightnews.com. [dostęp 2013-07-13]. (ang.).
  13. ↑ Barrett stuns Tua. Fightnews.com, 2011-08-13. [dostęp 2013-07-13]. (ang.).

Linki zewnętrzne

  • Lista walk zawodowych Davida Tuy (BoxRec)