Chris Rea

Chris Rea

Chris Rea (2011)
Imię i nazwisko	Christopher Anton Rea
Data i miejsce urodzenia	4 marca 1951 Middlesbrough
Instrumenty	gitara, śpiew, pianino
Gatunki	country, blues, rock
Zawód	gitarzysta, piosenkarz
Aktywność	od 1973
Wydawnictwo	Jazzee Blue, Magnet
Powiązania	David Coverdale, David Knopfler
Zespoły
Beautiful Losers
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Christopher Anton „Chris” Rea (ur. 4 marca 1951 w Middlesbrough) – brytyjski gitarzysta, piosenkarz i autor tekstów. Sprzedał ponad 30 milionów egzemplarzy swoich płyt na całym świecie^[1].

Życiorys

Rodzina i edukacja

Jest synem Camillo (zm. 2010) i Winifred (zm. 1983). Jego matka była Irlandką, a ojciec – włoskim imigrantem przybyłym na Wyspy Brytyjskie po II wojnie światowej. Ma dwóch braci: Nicka i Mike’a oraz cztery siostry: Catherinę, Geraldinę, Paulę i Camillę. Ich ojciec założył sieć lodziarni „Rea’s Ice-cream”^[2].

W dzieciństwie zainteresował się muzyką, nauczył się gry na gitarze, pianinie, trąbce i klarnecie^[2]. Planował być dziennikarzem^[2].

Kariera zawodowa

W latach 70. był chórzystą w zespole Beautiful Losers^[3]. Na początku kariery zajmował się także pisaniem tekstów piosenek^[4]. W 1978 zadebiutował jako wykonawca solowy albumem pt. Whatever Happened to Benny Santini?^[2], za którego wysoką sprzedaż otrzymał certyfikat złotej płyty w USA. Album promował m.in. singlem „Fool (If You Think It’s Over)”, z którym trafił do 12. miejsca na liście Billboard Hot 100^[2] i który był nominowany do nagrody Grammy dla piosenki roku. Również w 1978 zagrał swój pierwszy koncert w Polsce, a trzy lata później napisał piosenkę „I Will Light a Candle for You” zainspirowaną wybuchem stanu wojennego w kraju^[5].

Największą popularność osiągnął w Europie na przełomie lat 80. i 90. W 1982 wydał album pt. "Chris Rea", a tytułowy singiel "Loving You" z tej płyty stał się przebojem^[6]. W kolejnych latach corocznie wydawał nowe płyty: Water Sign (1983; promowana przebojem „I Can’t Hear Your Heartbeat”), Wired to the Moon (1984), Shamrock Diaries (1985; zawierająca hity „Stains by Girls” i „Josephine”) i On the Beach (1986; z tytułowym przebojem)^[7]. W 1989 zaprezentował album pt. The Road to Hell, z którym dotarł do pierwszego miejsca na liście UK Albums Chart, a za wysoką sprzedaż krążka uzyskał certyfikat potrójnie platynowej płyty w Wielkiej Brytanii^[8]. Płytę promował tytułowym utworem i singlem „Tell Me There’s a Heaven?” oraz podczas kilkumiesięcznej trasy koncertowej po Europie^[8].

W 1991 wydał album pt. Auberge, na której umieścił m.in. utwory: „Heaven” i „The Mention of Your Name”^[8]. Płyta rozeszła się w liczbie ponad 3 mln egzemplarzy na świecie i uzyskała certyfikat platynowej płyty^[9]. 20 października 1991 w hali „Spodek” w Katowicach zagrał koncert w ramach trasy o nazwie „Auberge”^[10]. W 1993 wydał album pt. God’s Great Banana Skin zawierający m.in. utwór „I Ain’t the Fool”, który dotarł do 16. miejsca na liście UK Singles Chart^[11].

W 1996 zadebiutował jako producent filmowy i scenarzysta niskobudżetowym dramatem muzycznym La Passione, do którego napisał również ścieżkę dźwiękową^[12].

Życie prywatne

Żonaty z Joan Lesley, z którą ma dwie córki: Josephine (ur. 16 września 1983) i Julię (ur. 18 marca 1989)^[13]. Zamieszkał w Buckinghamshire.

Od 1994 zmagał się z licznymi problemami ze zdrowiem. Najpierw zachorował na wrzody żołądka, później chorował na zapalenie otrzewnej. W 2000 zdiagnozowano u niego raka trzustki, po czym przeszedł operację wycięcia trzustki, dwunastnicy i pęcherzyka żółciowego. W 2016 przeszedł udar, a pod koniec 2017 zemdlał na scenie podczas koncertu w New Theatre w Oxfordzie, wskutek czego reszta koncertów na jego trasie została odwołana.

Dyskografia

Albumy studyjne

• Whatever Happened to Benny Santini? (1978)
• Deltics (1979)
• Tennis (1980)
• Chris Rea (1981)
• Water Sign (1983)
• Wired to the Moon (1984)
• Shamrock Diaries (1985)
• On the Beach (1986)
• Dancing with Strangers (1987)
• The Road to Hell (1989)
• Auberge (1990)
• God’s Great Banana Skin (1992)
• Espresso Logic (1993)
• La Passione (1996)
• The Blue Cafe (1998) – złota płyta w Polsce^[14]
• The Road to Hell: Part 2 (1999)
• King of the Beach (2000)
• Dancing Down the Stony Road / Stony Road (2002)
• Blue Street (Five Guitars) (2003)
• Hofner The Blue Notes (2003)
• The Blue Jukebox (2004)
• Blue Guitars (2005)
• The Return of the Fabulous Hofner Blue Notes (2008)
• Santo Spirito Blues (2011) – złota płyta w Polsce^[15]
• Road Songs for Lovers (2017)
• One Fine Day (2019)

Kompilacje

• New Light Through Old Windows (1988)
• The Best of Chris Rea (1994) – złota płyta w Polsce^[16]
• The Very Best of Chris Rea (2001)
• Heartbeats – Chris Rea’s Greatest Hits (2005)
• The Platinum Collection – Chris Rea (2006)
• Fool If You Think It’s Over: The Definitive Greatest Hits (2008)
• Still So Far To Go (2009)
• The Journey 1978–2009 (2011)
• The Best (2018)

Albumy koncertowe

• The Road to Hell and Back (2006)

Przypisy

Bibliografia

• Krzysztof Logan Tomaszewski: Supergwiazdy na walizkach. Polska Oficyna Wydawnicza Logan, 1993. ISBN 83-900770-1-9.

Linki zewnętrzne

• Jazzee Blue – oficjalna strona wytwórni płytowej piosenkarza (ang.)
• Oficjalna strona Chrisa Rea