Bazylika św. Wawrzyńca w Wuppertalu

Artykuł ten został zgłoszony do umieszczenia na stronie głównej w rubryce „Czy wiesz”.
Pomóż nam go sprawdzić: oceń zgłoszoną nominację.

Bazylika św. Wawrzyńca

Basilika St. Laurentius

kościół parafialny, bazylika mniejsza
Fasada
Państwo	Niemcy
Kraj związkowy	Nadrenia Północna-Westfalia
Miejscowość	Wuppertal
Adres	Friedrich-Ebert-Straße 22, 42103 Wuppertal
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki (łaciński)
Kolonii	Archidiecezja
Bazylika mniejsza • nadający tytuł	od 21 listopada 2013 Franciszek
Wezwanie	św. Wawrzyńca
Wspomnienie liturgiczne	10 sierpnia
Historia Data rozpoczęcia budowy 10 sierpnia 1828 Data zakończenia budowy 1835 Data poświęcenia 11 lipca 1847 Data zniszczenia • przez 24 i 25 czerwca 1943 bombardowanie Data odbudowy 1945–1972 Data reaktywacji 24 grudnia 1949
Dane świątyni Styl klasycyzm Architekt Adolph von Vagedes(inne języki) Wieża kościelna • liczba wież 2 Liczba naw 3
Położenie na mapie Nadrenii Północnej-Westfalii Bazylika św. Wawrzyńca
Położenie na mapie Niemiec Bazylika św. Wawrzyńca
51°15′25″N 7°08′21″E/51,256944 7,139167
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Bazylika św. Wawrzyńca (niem. Basilika St. Laurentius) – rzymskokatolicka świątynia znajdująca się w niemieckim mieście Wuppertal, w dzielnicy Elberfeld(inne języki).

Historia

Pierwotnie wezwanie św. Wawrzyńca nosił kościół znany obecnie jako stary kościół reformowany, który w XVI wieku przeszedł w ręce protestantów. Liczba katolików znacznie wzrosła na przełomie XVIII i XIX wieku, na ich potrzeby wzniesiono świątynię na miejscu dzisiejszego Von der Heydt-Museum. Nie wystarczyła ona jednak powiększającej się wspólnocie oraz miała wady konstrukcyjne. 10 sierpnia 1828, na obszarze Osterfeldu leżącego wówczas poza miastem, wmurowano kamień węgielny pod budowę obecnego kościoła^[1] wg projektu Adolpha von Vagedesa(inne języki)^[2]. Prace wspomogli również zamożniejsi protestanci, ukończono je w roku 1835^[1]. Budynek konsekrował 11 lipca 1847 abp Johannes von Geissel. Wyposażenie, przeniesione z poprzedniej budowli, zostało w większości zniszczone podczas bombardowania z nocy z 24 na 25 czerwca 1943. Kościół ponownie otwarto 24 grudnia 1949, prace remontowe trwały do roku 1974^[3]. 21 listopada 2013 papież Franciszek wyniósł kościół do godności bazyliki mniejszej^[4].

Architektura i wyposażenie

Świątynia klasycystyczna, trójnawowa, z dwuwieżową fasadą. Ma długość 63 m i szerokość 31 m, może pomieścić ponad tysiąc osób, co czyni go największym klasycystycznym kościołem w Nadrenii. Na północnych częściach elewacji widnieje mural z 2012, autorstwa Marka Leckzuta, ze scenami z życia św. Wawrzyńca. Barokowy ołtarz główny wykonano w Ingolstadt w latach 1737–1742, w prezbiterium bazyliki ustawiono go po renowacji w 1962. Zdobią go obrazy zdjęcia Chrystusa z krzyża i św. Franciszka oraz figury świętych Józefa i Heleny. Klasycystyczne ołtarze boczne przeniesiono tu z rozebranego kościoła św. Anny w Düsseldorfie w roku 1972, w jednym z nich przechowywane są relikwie bł. Adolfa Kolpinga, który posługiwał w tym kościele w latach 1845–1849. II wojnę światową przetrwały: krzyż misyjny z 1782 i figura św. Wawrzyńca, przeniesione z poprzedniego kościoła^[2]. Organy wykonano w 1760 roku w zakładzie Jacoba Engelberta Teschemachera(inne języki)^[5], znajdowały się kolejo w kościołach w Schwelm i w Dönbergu, a w 1983 zainstalowano je w Wuppertalu. W 2009 instrument został wyremontowany przez warsztat Romanus Seifert & Sohn z Kevelaer^[6]. Na wieżach kościoła wisi łącznie siedem brązowych dzwonów^[7].

Galeria

• 
  Widok z okna Stadtsparkasse Wuppertal(inne języki)
• 
  Nocna iluminacja
• 
  Organy
• 
  Murale na tyłach kościoła
• 
  Wnętrze
• 
  Barokowy ołtarz główny
• 
  Ołtarz boczny z relikwiami bł. Adolfa Kolpinga

Przypisy