August Wilhelmj : Życiorys, Twórczość, Przypisy, Linki zewnętrzne Wikipedia, wolna encyklopedia

August Wilhelmj

Imię i nazwisko

August Emil Daniel Ferdinand Viktor Wilhelmj

Data i miejsce urodzenia

21 września 1845
Usingen

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

22 stycznia 1908
Londyn

Instrumenty

skrzypce

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

skrzypek, kompozytor

Multimedia w Wikimedia Commons

August Emil Daniel Ferdinand Viktor Wilhelmj^[1]^[2] (ur. 21 września 1845 w Usingen, zm. 22 stycznia 1908 w Londynie^[1]^[2]) – niemiecki skrzypek i kompozytor.

Życiorys

Pochodził z muzykującej rodziny. Jego ojciec grał amatorsko na skrzypcach, matka Charlotta z domu Petry była pianistką i śpiewaczką, uczennicą Fryderyka Chopina^[1]. W młodości uczył się muzyki u Konrada Fischera, nadwornego skrzypka na dworze książęcym w Wiesbaden^[1]^[2]. Jako cudowne dziecko wystąpił po raz pierwszy publicznie w 1854 roku^[1]^[2]. W 1861 roku występował w Weimarze przed Ferencem Lisztem, który zachwycony jego talentem rekomendował go do konserwatorium w Lipsku, gdzie w latach 1862–1864 kształcił się u Ferdinanda Davida, Moritza Hauptmanna i Ernsta Richtera^[1]^[2]. W 1864 roku pobierał dodatkowe lekcje u Joachima Raffa^[1]^[2].

Wielokrotnie występował za granicą, koncertował w Holandii i Szwajcarii (1866), Francji i Włoszech (1867), Rosji, Szwajcarii, Francji i Belgii (1869), Anglii, Szkocji i Irlandii (1869–1870), Holandii, Skandynawii, Niemczech i Austrii (1871–1874), Anglii (1875–1877), Stanach Zjednoczonych (1878), Ameryce Południowej, Australii i Azji (1878–1882)^[1]. W 1874 roku wystąpił w Warszawie i Lwowie^[1]. W 1876 roku był koncertmistrzem orkiestry na festiwalu w Bayreuth^[1]^[2]. W 1894 roku osiadł w Londynie, gdzie wykładał w Guildhall School od Music^[1]^[2].

Twórczość

Należał do najwybitniejszych skrzypków 2. połowy XIX wieku, jego grę ceniono za walory techniczne i nośny dźwięk^[1]. Zyskał sobie przydomek „niemieckiego Paganiniego”^[1]. Komponował utwory na skrzypce i fortepian lub orkiestrę oraz pieśni^[1]. Napisał kadencję do Koncertu skrzypcowego D-dur Ludwiga van Beethovena^[1]^[2]. Najbardziej zasłynął jednak jako autor licznych parafraz i transkrypcji utworów innych kompozytorów, dokonał m.in. aranżacji na skrzypce i orkiestrę Träume Richarda Wagnera^[2]. Był pierwszym wykonawcą I Koncertu skrzypcowego Joachima Raffa, z którego potem usunął 50 taktów i przeinstrumentował partię orkiestry^[1]. Największą popularność zyskała sobie dokonana przez niego aranżacja arii z Suity orkiestrowej D-dur Johanna Sebastiana Bacha, która stała się znana pod tytułem Aria na strunie G^[1]^[2].

Wspólnie z Jamesem Brownem opublikował pracę A Modern School for the Violin^[1]^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 12. Część biograficzna w–ż. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2012, s. 187–188. ISBN 978-83-224-0935-0.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3932. ISBN 0-02-865571-0.