Apoloniusz Kędzierski
 | Ten artykuł należy dopracować: od 2021-03 → poprawić styl – powinien być encyklopedyczny. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
 Apoloniusz Kędzierski fotografia portretowa, 1938 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 1 lipca 1861 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 21 września 1939 | ||
| Dziedzina sztuki | Malarstwo, rysunek, ilustratorstwo | ||
| Odznaczenia | |||
  | |||
| |||
olej na płótnie, 1883
drzeworyt J. Jarmużyńskiego wg rysunku Apoloniusza Kędzierskiego, 1884
Apoloniusz Kędzierski (ur. 1 lipca 1861 w Suchedniowie, zm. 21 września 1939 w Warszawie) – polski malarz akwarelista, rysownik, ilustrator, dekorator.
Życiorys
Urodził się 1 lipca 1861 w Suchedniowie, w rodzinie Feliksa (zm. 1878) i Marii Magdaleny Kucharowskiej (1840–1914)[1]. Ukończył gimnazjum w Radomiu, po czym rozpoczął studia malarskie u Józefa Brandta. Później kształcił się u Wojciecha Gersona. W latach 1885–1888 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium u Nikolausa Gysisa. W 1886 wyjechał na studia do Wiednia. Od 1892 mieszkał na stałe w Warszawie. Był członkiem honorowym Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, członkiem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka” w Krakowie, członkiem Rady Artystycznej zarząd m. st. Warszawy[2].
Swoje prace wystawiał w warszawskich galeriach: Zachęcie i Instytucie Propagandy Sztuki oraz w kraju i za granicą[2].
Ważniejsze dzieła: „Przesiewanie”, „Polesie”, „Dyliżans pocztowy”, „Rybacy”, „Inspekty”, „Zwijanie partu”, „Zwózka drzewa”, „Wiejski astronom”, „W ogrodzie warzywnym”, „Dziewczyna z dzbanem”, „Jezioro lidzbarskie”.
Zajmował się także ilustratorstwem, jako rysownik współpracował z „Tygodnikiem Ilustrowanym”, „Tygodnikiem Powszechnym” i „Kłosami”. Wykonał też ilustracje do wielu książek, m.in. Grzechów dzieciństwa B. Prusa i Chłopów W. Reymonta.
Od 1 lutego 1902 był mężem Stanisławy Fijałkowskiej[2].
Zmarł śmiercią naturalną 21 września 1939 w oblężonej Warszawie, spoczął na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 301-4-15)[3].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1937)[4]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)[5]
Upamiętnienie
Apoloniusz Kędzierski jest patronem ulic w Radomiu i Warszawie.
Przypisy
- ↑ Apoloniusz Kędzierski [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2021-05-12] .
- ↑ a b c Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 136–137. [dostęp 2021-07-30].
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: MARYA ROSIŃSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-08] .
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi na polu sztuki”.
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 25.
Bibliografia
- M. Wallis, Secesja, Warszawa: 1974, Wydawnictwo Arkady (wyd. II).
- Praca zbiorowa pod redakcją Jerzego Jędrzejewicza Radom. Szkice z dziejów miasta Wydawnictwo Arkady Warszawa 1961 s. 213.
Linki zewnętrzne
- Apoloniusz Kędzierski na wystawie Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, 1925 r.
- Apoloniusz Kędzierski na wystawie Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, 1927 r.
- Fotografie prac A. Kędzierskiego w zbiorach Biblioteki Narodowej - wersja cyfrowa na Polona.pl
Kontrola autorytatywna (osoba):
- PWN: 3921910
