Anglezyt
| Ten artykuł od 2019-07 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Właściwości chemiczne i fizyczne | |||
Skład chemiczny | PbSO4 (siarczan ołowiu) | ||
---|---|---|---|
Twardość w skali Mohsa | 3[1] | ||
Przełam | muszlowy | ||
Łupliwość | wyraźna trójkierunkowa | ||
Układ krystalograficzny | |||
Gęstość minerału | 6,3[1] g/cm³ | ||
Właściwości optyczne | |||
Barwa | przezroczysty, niekiedy lekko zabarwiony (biały, szary, zielonkawy, niebieskawy, żółtawy) | ||
Rysa | biała | ||
Połysk | diamentowy | ||
|
Anglezyt – rzadki minerał z grupy siarczanów. Po raz pierwszy znaleziony na wyspie Anglesey, położonej u wybrzeży Walii, stąd nazwa. Wcześniej był znany jako efekt rozkładu galeny. Przeobraża się w cerusyt[1].
Właściwości
Tworzy często dobrze wykształcone kryształy, najczęściej o pokroju tabliczkowym. Występuje też w postaci płytek i słupków. Tworzy skupienia ziarniste, ziemiste, naciekowe. Występuje w formie naskorupień. Jest izostrukturalny z: celestynem i barytem. Jest kruchy, przezroczysty .
Występowanie
Powstaje w strefie wietrzenia kruszców ołowiu, zwykle galeny. Spotykany z cerusytem.
Miejsca występowania: Wielka Brytania – Szkocja, wyspa Anglesy, Niemcy – Siegen, Harz, Eifel, Badenia, Austria, Włochy – Sardynia, Szkocja, Rosja – Góry Jabłonowe. Bardzo duże kryształy pochodzą z Namibii – Tsumeb i Nowej Kaledonii.
W Polsce – sporadycznie spotykany w kopalni ołowiu na Wyżynie Śląskiej, także w okolicach Kielc i w Górach Sowich.
Zastosowanie
- Może być wykorzystywany do otrzymywania ołowiu (zawiera 68,3% tego pierwiastka).
- Należy do minerałów rzadkich i poszukiwanych przez kolekcjonerów.
- Niekiedy znajduje zastosowanie w jubilerstwie.
Przypisy
- ↑ a b c Medenbach i Sussieck-Fornefeld 1996 ↓, s. 158.
Bibliografia
- Olaf Medenbach, Cornelia Sussieck-Fornefeld: Minerały. Warszawa: Świat Książki, 1996, seria: Leksykon Przyrodniczy. ISBN 83-7129-194-9.
Linki zewnętrzne
- Galeria na stronie webmineral.com
- artykuł o anglezycie
- GND: 4525328-6
- Britannica: science/anglesite
- БРЭ: 1821202
- SNL: anglesitt
- Catalana: 0078459
- identyfikator minerału w Mindat: 233