Albert Starr

Albert Starr (ur. 1 czerwca 1926 w Nowym Jorku) – amerykański kardiochirurg i współtwórca pierwszej sztucznej zastawki serca. Był pierwszym kardiochirurgiem na świecie, który w 1960 roku z dobrym wynikiem wszczepił ją w pozycję zastawki mitralnej.

Życiorys

Albert Starr ukończył studia medyczne w 1946 roku na Uniwersytecie Columbia. Tam też uzyskał specjalizację z chirurgii ogólnej i kardiochirurgii. W 1952 roku został powołany do wojska i służył w Korei, gdzie w czasie wojny koreańskiej w tzw. ruchomych punktach operacyjnych wykonywał operacje sercowo-naczyniowe. Po powrocie do USA w 1958 roku poznał inżyniera Lowella Edwardsa, który od dłuższego czasu pracował nad skonstruowaniem sztucznego serca. Starr uznał prototyp sztucznego serca za zbyt skomplikowany i zajęli się wspólnie skonstruowaniem sztucznej zastawki, która powstała w kilka tygodni. Składała się z metalowego koszyczka z czterech metalowych ramion z metalową, lub kauczukową kulką w środku, która w trakcie pracy serca zamykała i otwierała przepływ przez pierścień^[1]. Po udanych próbach wszczepienia sztucznej zastawki u psów Starr zdecydował się na wszczepienie sztucznej zastawki u człowieka. W sierpniu 1960 roku podjął pierwszą próbę u chorej z ciężką niedomykalnością zastawki mitralnej po dwóch nieudanych operacjach naprawczych. Pacjentka przeżyła operację, ale zmarła we wczesnym okresie pooperacyjnym z powodu zatoru powietrznego. 21 września 1960 roku Starr po raz drugi wszczepia sztuczną zastawkę mitralną u starszego pacjenta. Operacja udała się i chory zmarł 10 lat później z powodu powikłań po upadku z drabiny. W tym czasie wszczepiono już wiele tysięcy sztucznych zastawek serca.

W następnych latach Starr i Edwards ulepszają swój model zastawki. Wspólnie konstruują wiele różnych sztucznych rozruszników serca^[2][3].

Za swoje wybitne osiągnięcia odznaczony został Nagrodą im. Alberta Laskera w dziedzinie klinicznych badań medycznych^[4].

Przypisy